Pejzaż z Bretanii (Dinard?)

Prezentowany obraz zdradza formalne analogie z zespołem pejzaży bretońskich, nad którymi artysta pracował w połowie lat 20. Jasna, niemal rozbielona paleta przywodzi na myśl "Dzieci w wózku" z 1924 roku, "Drogę do Merey" z 1926 czy "Plażę" z 1927 (wszystkie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie). Większość tych prac powstała podczas wakacyjnych podróży artysty do Bretanii. Makowski odkrył półwysep niedługo po wybuchu I wojny światowej. Jako obywatel austriacki musiał opuścić Paryż - gościnę zaproponował mu wtedy mieszkający w Le Pouldu i Dolean Władysław Ślewiński. W latach 20. Makowski jeździł na plenery przede wszystkim nad zatokę Morbihan, do Arzon (Thumiac en Arzon). Choć nie udało się jednoznacznie zidentyfikować miejsca przedstawionego na prezentowanym obrazie, wydaje się, że musiał on powstać właśnie na południowym wybrzeżu Bretanii.
Obraz jest jeszcze ciekawszy, jeśli wziąć pod uwagę liczne przemiany sztuki Makowskiego. W latach studenckich malował on krajobrazy w stylu Jana Stanisławskiego. Przed I wojną światową artysta eksperymentował z kubizmem. Indywidualne poszukiwania przypadają dopiero na lata 20. - z tego okresu pochodzą pierwsze pejzaże bretońskie i sceny rodzajowe ilustrujące życie mieszkańców regionu. To one z czasem dadzą początek, najczęściej kojarzonych z artystą, wizerunkom bawiących się dzieci.

Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.