Pejzaż z Kornwalii, lata 50. XX w.

Artysta od czasu wojny mieszkał w Wielkiej Brytanii. Dopiero w 1956 zdecydował się na wystawę w Polsce. Przez dwa lata szykował nowe prace. W 1958 obrazy pokazane zostały w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Polska wyzwala w nim nowe siły twórcze. Choć planował powrót do Anglii, pozostaje w Polsce.
Studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Pankiewicza. Wraz ze swoim mistrzem i grupą tworzącą Komitet Paryski w 1924 r. wyjechał do Paryża. Do kraju wrócił w 1933 r. W czasie wojny przedostał się do Szwecji, a stąd w 1943 r. do Anglii, gdzie miał swoją pierwszą wystawę indywidualną w 1946 r. w londyńskiej Redfern Gallery. W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii - do 1958 r. - prowadził działalność dydaktyczną i artystyczną. Po powrocie do Polski otrzymał profesurę w PWSSP w Gdańsku i Poznaniu. Zajmował się głównie malarstwem, później zwrócił się stopniowo od malarstwa przedstawieniowego do abstrakcji, zachowując istotę polskiego koloryzmu. Twórczość powojenna artysty uznawana jest za jedną z najwybitniejszych w polskim dorobku artystycznym.