BRANKI, PO 1896 R.

Tadeusz Popiel często angażował się w malowanie panoram i dioram, niezwykle modnych w 2 połowie XIX w. malowideł przedstawiające pejzaże lub sceny z historii Polski. Wraz z Louisem Bollerem namalował krajobraz i postacie chłopów w Panoramie Racławickiej Wojciecha Kossaka i Jana Styki w latach 1893 - 94, a ze Styką pracował przy Panoramach Golgota i Bem w Siedmiogrodzie. W 1896 roku stworzył wraz z Zygmuntem Rozwadowskim dioramę "Branki w jasyrze" ("Branki tatarskie"). Prezentowany obraz jest jedną z wersji tego tematu, malowany kilkakrotnie w pó¼niejszym okresie twórczości.
Tadeusz Popiel był jednym z ulubionych uczniów Jana Matejki. Studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (początkowo w pracowni F. Cynka i W. Łuszczkiewicza), a następnie w Wiedniu u Hansa Makarta i w akademii w Monachium u Karla Piloty`ego i Aleksandra Wagnera. Wiele podróżował po Europie; w kraju mieszkał głównie we Lwowie i Krakowie, gdzie w 1890 roku założył szkołę dla kobiet, w której uczył. Zajmował się malarstwem ściennym i w związku z zamówieniami wyjeżdżał do Petersburga i Moskwy, a w roku 1899 wygrał konkurs na malarską dekorację kaplicy św. Stanisława przy katedrze w Padwie. Uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą, a jego obrazy kilkakrotnie nagradzano medalami, m.in. w roku 1893 za obraz "Po burzy" uzyskał złoty medal na światowej wystawie w San Francisco. Malował przede wszystkim obrazy religijne i historyczne, ale także sceny rodzajowe, portrety i pejzaże.