MORZE

Jednym z ulubionych motywów malarskich artysty było morze. Ukazywał je w "bardzo ciekawym świetle, z umiejętną perspektywą i śmiałością w uchwyceniu najciekawszych momentów wzburzonych fal, prawdziwe, piękne i dobre". [A. S. (Schröder), Tadeusz Popiel, "Nasz Kraj" 1907, nr 19, s. 587-588]

Malarz; kształcił się u J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych,
następnie w Wiedniu u H. Makarta i w monachijskiej Akademii u K. Piloty`ego i A. Wagnera oraz w prywatnej szkole S. Grocholskiego. Wiele podróżował po Europie, przebywał w Krakowie i we Lwowie, a od 1897 r. mieszkał w Czerniowcach, skąd robił wycieczki do Rumunii. W związku z zamówieniami wyjeżdżał do Petersburga, Moskwy, Kijowa oraz do Padwy. Uczestniczył w licznych wystawach, tak w kraju jak i za granicą, a jego obrazy kilkakrotnie nagradzano medalami, m.in. w roku 1893 za obraz Po burzy uzyskał złoty medal na światowej wystawie w Chicago. Malował przede wszystkim obrazy religijne i historyczne, a także rodzajowe, portrety i pejzaże. Ponadto projektował witraże i zajmował się malarstwem ściennym- w roku 1899 wygrał konkurs na malarską dekorację kaplicy św. Stanisława przy katedrze w Padwie; pracował także przy dekoracji lwowskiego teatru. Wraz z W. Kossakiem i J. Styką pracował nad "Panoramą Racławicką" oraz nad "Golgotą" i "Bemem w Siedmiogrodzie" z J. Styką.