PAŁAC RODZINY KLOBASSÓW W SKOŁYSZYNIE, 1894 r.

Obraz przedstawia unikatowy już widok neorenesansowego pałacu, wybudowanego po 1886 roku przez Stanisława Klobassę wg projektu krakowskiego architekta i konserwatora Zygmunta Hendla. Karol Klobassa Zrencki, ziemianin, właściciel dóbr w Skołyszynie był pionierem przemysłu naftowego w Polsce. Wraz z J. Łukaszewiczem i T. Trzecieskim założył pierwszą na świecie kopalnię ropy w Bóbrce. Majątek nabyty w 1868 r. objął w spadku syn Karola, Stanisław. Jego zainteresowania obejmowały m.in. sztukę, często gościł u siebie malarzy, np. W. Kossaka, F. Jasiewicza oraz T. Rybkowskiego. Około 1895 r. lekarze wykryli u niego "nieuleczalną" chorobę, która skłoniła go do sprzedaży majątku i opuszczenia kraju. Stąd prawdopodobnie umieszczona na obrazie adnotacja:... dla pamięci... Choroba okazała się mało poważną, a Klobassa jeszcze długo przed śmiercią nie mógł odżałować sprzedaży ziemi. Pałac przechodził kolejno w ręce Czyszczanów i Brykczyńskich. W 1945 r. został spalony przez żołnierzy niemieckich. Wartość prezentowanej akwareli podnosi dodatkowo fakt, że jest to drugi znany nam widok pałacu. Poza ww. istnieje jeszcze widokówka z 1905 roku znajdująca się w Muzeum Regionalnym w Jaśle cyt. za R. Oleszkowicz, Skołyszyn, Kraków 1997.
Tadeusz Rybkowski ukończył studia malarskie w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza. Pomiędzy 1875 a 1877 rokiem, kształcił się w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych u C. Wurzingera a następnie w pracowniach L. Loefflera i H. Makarta. Z Wiednia wyjeżdżał w podróże do Włoch, Monachium, Drezna i Berlina. W roku 1893 zamieszkał na stałe we Lwowie, gdzie założył prywatną szkołę malarstwa dla kobiet. Wykładał również w Państwowej Szkole Przemysłowej. Malował olejno i akwarelą, głównie sceny rodzajowe - polowania, targi, jarmarki. Interesował się folklorem huculskim, zajmował się malarstwem ściennym, wykonywał ilustracje do czasopism.