Bez tytułu, 1962

SUMIŃSKI Tadeusz
Pochodził z ziemiańskiej rodziny o tradycjach patriotycznych. Walczył w powstaniu warszawskim (pseudonim „Leszczyc”) w szeregach batalionu „Zośka” (został uhonorowany Krzyżem Walecznych). Był inicjatorem i edytorem wielokrotnie wznawianych Pamiętników żołnierzy baonu Zośka.
Z wykształcenia ekonomista. W czasie studiów aresztowany i osadzony w więzieniu za rzekomą działalność przeciw ustrojowi. Nie mogąc znaleźć w latach 50-tych pracy w zawodzie zajął się zarobkowo fotografią. U początku swojej fotograficznej drogi Sumiński m.in. pracował jako laborant w Centralnej Agencji Fotograficznej, był fotografem w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, a na początku lat 60-tych etatowym reporterem w miesięczniku „Polska” (sekcja afrykańsko-azjatycka).
Honorowy członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Jako fotograf znany jest przede wszystkim ze swojej twórczości pejzażowej (w tym fotografii nieba), o klasycznej formule nawiązującej do estetyki bułhakowskiej. Konwencję tę jednak świadomie przełamywał – czego wyrazem była wystawa „Anatomia Krajobrazu” w Małej Galerii ZPAF – CSW w 1985 roku.