Tors IV/61, 1961 r.

W pewnym momencie swojej twórczości Tadeusz Szpunar odrzucił figurację i klasyczną formę rzeźbiarską na rzecz form abstrakcyjnych (lub na poły abstrakcyjnych) i geometrycznych. Wynikało to z inspiracji konceptualizmem, sztuką kinetyczną i geometrią. Fascynacja relacjami geometrycznymi brył i figur doprowadziła do eksperymentów z formą, materią i kolorem, a nade wszystko z przestrzenią. Tym, co najbardziej dojmujące w rzeźbie Tadeusza Szpunara, wydaje się jednak synteza formy i jego stosunek do figuracji.
Pod koniec lat 50. XX w. w twórczości Tadeusza Szpunara pojawiają się pierwsze syntetyczne "Głowy" i "Torsy". Choć praca nie przypomina klasycznego portretu, swoją formą do takich nawiązuje. Można przypuszczać, że Szpunar odchodzi od figuracji, ale w świadomy sposób z nią koresponduje. Może jest to pewna ironiczna gra z klasyką, która opiera się na redefiniowaniu znaków umownych? Z całą pewnością można stwierdzić, że rzeźby tego artysty są zakorzenione w realizmie w tym samym stopniu, co w abstrakcji geometrycznej.
Tadeusz Szpunar studiował w pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1950-56. W 1955 roku był współzałożycielem Grupy XIV. Debiutował na wystawie "Xawery Dunikowski i jego uczniowie" w Warszawie w 1955 roku. Oprócz u Dunikowskiego, Szpunar uczył się również u Franciszka Kalfasa i Stanisława Popławskiego. To właśnie ten ostatni miał zaszczepić rzeźbiarzowi klasyczne podejście do sztuki - statyczność bryły i konstrukcji formy. Jeszcze w czasie studiów, Szpunar był outsiderem. Przyjaźnił się z Jerzym Beresiem, Marią Pinińską i Bolesławem Chromym, z którymi przez pewien czas zajmował pracownię po Wacławie Szymanowskim. Pracownia była odseparowana od głównego nurtu Akademii, który nie stronił od upolitycznienia. Młodzi rzeźbiarze prowadzili żywiołowe dyskusje
o sztuce i twórczości, odcinając się od sytuacji politycznej. Zajmowana przestrzeń nie była jednak wynajmowana legalnie. Jak wspomina Jerzy Bereś, Jace Puget, ówczesny dziekan Wydziału Rzeźby, postanowił ich wyrzucić stamtąd przy pomocy milicji. "Milicja jednak nie interweniowała, bo zachowywaliśmy się poprawnie. Byliśmy jednak odseparowani od tego, co działo się na akademii. Myśmy po prostu byli trochę inni niż krakowscy rzeźbiarze. Ani my, ani Szpunar, nie wstąpiliśmy do partii, a to środowisko rzeźbiarzy, którym przewodził Konieczny, było bardzo upartyjnione. I my, i Szpunar znaleźliśmy się więc na bocznym torze" - opowiada Jerzy Bereś. W konsekwencji Beresiowie związali się z Grupą Krakowską, a Szpunar zaczął robić prace dla kościołów. Od tego czasu Szpunar eksponował swoje prace na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą. Realizuje rzeźby związane z architekturą, głównie sakralną - od 1960 roku prace artysty znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie i w Warszawie oraz w zbiorach prywatnych. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Studiował w pracowni prof. X. Dunikowskiego na Wydziale Rzeźby krakowskiej ASP w latach 1950-1956. W 1955 r. był współzałożycielem Grupy XIV. Debiutował na wystawie "Xawery Dunikowski i jego uczniowie" w Warszawie w 1955 r. Od tego czasu eksponował swoje prace na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. Realizuje rzeźby związane z architekturą, głównie sakralną - od 1960 r. Prace artysty znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie i w Warszawie oraz w zbiorach prywatnych. Mieszka i pracuje w Krakowie.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.