Kompozycja przestrzenna, 2010 r.

"Mojej twórczości towarzyszy poczucie zbliżenia się do doskonałości, bez możliwości jej dotknięcia i doświadczenia. Doskonałość jest jedynie przeczuciem, powodującym niemijającą tęsknotę, która będzie towarzyszyła do końca życia, dopóki istnieje świadomość…".
Tamara Berdowska

Twórczość Tamary Berdowskiej, utrzymana w konwencji abstrakcji geometrycznej, wpisuje się w długą tradycję sztuki tworzonej przez artystów konsekwentnie wypowiadających się za pomocą języka geometrii oraz celowo stymulujących percepcję wzrokową widzów. Jednocześnie jest to twórczość, która cechuje się dużą innowacyjnością wobec obranego medium artystycznego oraz stroni od pozostawienia widzów neutralnymi pod względem emocjonalnym. Jak podkreśla prof. Grzegorz Sztabiński w katalogu do monograficznej wystawy artystki "Obiekty Obrazy": "formy, które znamy jako proste i w pełni poddające się umysłowej kontroli, w jej pracach stają się zmysłowo złożone i subtelne. (…) W pracach Berdowskiej prostokąt, czy linia prosta zachowują cechy opisane przez Euklidesa, ale równocześnie, nie opuszczając świata kontrolowanego rozumem, wkraczają w obszar subtelnej zmysłowości" (G. Sztabiński, Syntezująca twórczość Tamary Berdowskiej [w:] katalog wystawy Obiekty Obrazy, [red] J. Warchoł, Kraków 2015, s. 12).

Berdowska w pierwszej kolejności odebrała dyplom z malarstwa, następnie na początku lat 90. studiowała w pracowni filmu animowanego, z doświadczeń tych wywiodła koncepcję tzw. "rysunku przestrzennego", który miał symulować przekształcanie się w przestrzeni. Jej cykl zatytułowany "Kompozycje przestrzenne", na który składają się z znacznych rozmiarów instalacje, jednocześnie cechujące się lekkością formy, są uznane za jedne z najbardziej oryginalnych dokonań w jej dorobku. Na prezentowaną pracę składa się metalowy stelaż, do którego przymocowany został szereg półprzezroczystych folii, na których artystka naniosła różnych rozmiarów prostokąty. Formy wieloboków, niczym w ciągu filmowego kadru, zdają się nieustanie przeobrażać, pulsować, zanikać. Dwuwymiarowe medium rysunku w oku widza nakłada się na siebie, tworząc iluzję trójwymiarowej formy, półprzezroczystej i namacalnej jednocześnie. W kompozycji przestrzennej znajdujemy również mistrzowskie operowanie kolorem i światłem, charakterystyczne dla jej dominującej dziedziny twórczości, czyli malarstwa. Obrazy na foliach są malowane długo schnącą olejną farbą co najmniej pięcioma warstwami. Bożena Kowalska, wzmiankując o "Kompozycji Przestrzennej" w kontekście mistrzowskiego operowania kontrastem, pisała: "I tu rysunek geometryczny jest konstrukcją logiczną, trwałą i wyznaczającą rytm w przestrzeni. Przezroczysta folia zaś, przez którą widać głąb sali wraz z przechodzącymi widzami - symbolizuje zmienność i przemijalność materialnego świata" (B. Kowalska, Tamara Berdowska| Obrazy| Kompozycje przestrzenne [w:] katalog wystawy Obiekty Obrazy, [red] J. Warchoł, Kraków 2015, s. 18 -19).

Pomimo wyraźnych odniesień do dzieł z kręgu abstrakcji konkretnej, czyli eliminującej wszelkie odniesienia do natury i uczuciowości, stosunek Berdowskiej wobec prymarnych form geometrycznych nasuwa skojarzenia z afirmacją matematyki jako nauki uznawanej za klucz do zrozumienia wzorców, na których zasadza się funkcjonowanie świata. Artystka, wychodząc z założenia, że makrokosmos i makrokosmos, wszechświat i człowiek są skonstruowane według jednej zasady, swoje prace konstruuje poprzez multiplikacje prostych geometrycznych wzorów, które mogą być odczytywane jako najdrobniejsze, składowe elementy wszystkich organizmów i rzeczy. Eksploatowanie możliwości płynących z powielania, geometryzacji, symetryczności form można odczytywać jako potrzebę porządkowania, dyscyplinowania otaczającej rzeczywistości, ale także jako poszukiwanie równowagi i bezpieczeństwa z nich płynących.

W latach 1985-90 studiowała na ASP w Krakowie w pracowni prof. Janiny Kraupe-Świderskiej. Dyplom z wyróżnieniem. W latch 1988 2004 brała udział w 74 wystawach zbiorowych i miała 13 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w szczecinie, Muzeum w Bochen, Galeria Studio w Warszawie, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Muzeum Archidiecezji w Katowicach, centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Mondriaanhuis, Muzeum w Amersfoort oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.