Święto Jordanu (Starość i Młodość)

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska

Kanwę dla pastelowych scen malowanych przez Teodora Axentowicza stanowiło częstokroć Święto Jordanu, czyli Święto Objawienia Pańskiego, obchodzone w kościele prawosławnym i grekokatolickim 19 stycznia. Wtedy, na pamiątkę chrztu Chrystusa, podczas procesji wierni udają się nad pobliską rzekę. Kapłan trzykrotnie zanurza w niej krzyż, symbolicznie czyniąc ją nowym Jordanem. Następnie skrapla przybyłych nad rzekę, a ci poświęconą wodę zabierają ze sobą do domów. Ten moment Axentowicz utrwalił w prezentowanym pastelu "Święto Jordanu (Starość i Młodość)". Fascynacja artysty huculskimi obrzędami wiązała się z generalnymi tendencjami epoki, choć miała również szczególny wymiar. Malowane przezeń Święto Jordanu, często też święto Matki Boskiej Gromnicznej, były wynikiem zainteresowania symbolicznymi rytuałami przemiany - śmierci w życie, mroku w światło, wód potopu w wodę życia. Właśnie witalny charakter tych uroczystości Axentowicz podnosił w realizowanych pastelowych kompozycjach. Delikatna technika stanowiła dla nich świetną oprawę. Malarz za pomocą delikatnego, srebrzystego koloru i subtelnej kreski potrafił ożywić duchowy charakter huculskich obrzędów oraz aury przyrody, która im towarzyszyła. W prezentowanym "Święcie Jordanu" Axentowicz połączył motyw wędrówki wiernych z figurą starości i młodości - starca i młodej dziewczyny. Artysta w ten sposób metaforycznie wprowadzał w obszar malarstwa treści związane ze starością i przemijaniem. Wobec tego obrzęd religijny niosący odnowę i życie symbolicznie łączy się z postacią alegorią śmierci. Axentowicz ludzką egzystencję zamyka w kolistej strukturze, w której kolejno, po sobie, następują życie i śmierć, rozkwit i umieranie, wiosna i zima.

Teodor Axentowicz studiował w akademii monachijskiej pod kierunkiem Gabriela von Hackla oraz u profesorów Sandora Wagnera i Guyli Benczura w latach 1879-82. W 1883 roku wyjechał do Paryża, gdzie uczył się w pracowni Emila Augusta Carolus-Durana. Odbył wiele podróży artystycznych m.in. do Włoszech, Londynu. W 1895 roku objął stanowisko profesora rysunku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1910 został pierwszym jej rektorem z wyboru. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz członkiem wiedeńskiej "Secesji". Był jednym z najwybitniejszych polskich portrecistów; malował także sceny rodzajowe i historyczne. Ulubionym tematem artysty były sceny z motywami huculskimi - studia postaci, zwyczaje, wierzenia - malowane z dbałością o szczegóły, a jednocześnie bardzo swobodnie oraz przedstawienia symboliczne.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.