HEL, 1935 r.

Teodor Ziomek był uczniem Stanisławskiego. Od 1900 roku prezentował swoje prace na wystawach ze stowarzyszeniem Sztuka. Należał do ugrupowania Pro Arte. W 1901 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Obok Makowskiego, Neumanna, Wojnarskiego i Kowalewskiego należał do grona najwybitniejszych uczniów klasy krajobrazu prof. Stanisławskiego. Swoje obrazy o matowej powierzchni tworzył prima vista z nadzwyczajną szybkością i pewnością ręki. Stanowią one silną kondensację rzeczywistości, gdyż przy pomocy kilku płaskich plam i kilku akcentów stwarzają iluzję bezkresnego krajobrazu. Odbył podróże artystyczne do Włoch, Austrii, Niemiec i na Krym. W dwudziestoleciu międzywojennym stale wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych.