Fantastyczne stwory, 1959 r.

"Maluję zwierzęta z innych planet, więc kiedy naukowo zbadają, że jest życie na Księżycu to będę miał tę satysfakcję, że byłem tam pierwszy od Gagaryniego".
Teofil Ociepka

TEOFIL OCIEPKA. GÓRNIK, MALARZ, CZARNOKSIĘŻNIK.
Studiując biografię Teofila Ociepki, zgłębiając charakter i główne motywy jego twórczości, trudno uwierzyć, że wszystkie te właściwości łączą się w osobie skromnego pracownika kopalni. W wieku piętnastu lat, ukończywszy zaledwie szkołę podstawową, zmuszony był podjąć pracę zarobkową, aby po śmierci ojca utrzymać rodzinę. Krajobraz przemysłowego Śląska i aura szczególnego mistycyzmu miały wpływ nie tylko na twórczość Ociepki, ale naznaczyły wszystkich twórców skupionych w "Grupie Janowskiej", której Ociepka był założycielem, duchowym przewodnikiem i niewątpliwie malarzem o najbardziej rozbudowanym programie teozoficznym. Drugim czynnikiem, który zdefiniował malarstwo grupy, było doświadczenie wojny i potrzeba eskapizmu od tragicznych jej wydarzeń. Ociepka uciekł w stronę duchowości, a dokładniej okultyzmu, z którym połączyła go seria magicznych zrządzeń losu. Tajemnicza księga w opuszczonym domu gdzieś w Transylwanii, szwajcarski mecenas, medium i zakulisowy inspirator działań Ociepki, małżonka Julia o zdolnościach jasnowidzenia i podróży astralnych, loża różokrzyżowców - to tylko niektóre elementy z historii wydarzeń, które zapoczątkowały jedno z najbardziej oryginalnych zjawisk w polskiej sztuce XX wieku.
Fundament działalności grupy stanowiła inspiracja literaturą ezoteryczną. Ociepka był zdania, że twórczość malarska jest Bożym posłannictwem i zajmować się powinna problematyką zasadniczą, taką jak na przykład odwieczna kwestia walki dobra ze złem. Nie sposób oddzielić malarstwo Ociepki, przynajmniej w początkowym okresie, od okultyzmu. Wierzył w swą duchową misję, w czym utwierdzał go Filip Hohmann - członek loży różokrzyżowców, medium, "stacja odbiorcza mędrców indyjskich", przez niektórych uważany za hochsztaplera, postać kluczowa dla całej działalności "Grupy Janowskiej". Przez ponad trzydzieści lat dostarczał Ociepce literaturę okultystyczną, stał się jego duchowym przewodnikiem, z którym malarz utrzymywał "kontakt telepatyczny". On również zlecił elektrykowi z kopalni "Giesche", by stworzył towarzystwo okultystyczne w Janowie, a później w całej Polsce. W okresie międzywojennym Ociepka utrzymywał też kontakt z lwowskim Towarzystwem Parapsychologicznym. W końcu sam został członkiem loży różokrzyżowców. Malować zaczął około 1927 roku z polecenia i namowy Hohmanna. Malował wówczas rozbudowane kompozycje, które uznawane są za najlepsze w dorobku artysty - między innymi moralitet "Droga człowiecza". Po krytyce jego prac, która spadła na niego ze strony prof. Tadeusza Dobrowolskiego w roku 1930 porzucił malarstwo, aby powrócić do niego po wojnie. Powstało wówczas wiele kompozycji związanych z Saturnem, jego wyimaginowaną florą i fauną, zainspirowanych dziełem Jacoba Lorbera "Saturn. Opisanie planety wraz z pierścieniem i księżycami oraz znajdującym się w niej światem żywym objawionym przez Ojca światła". Po wojnie Ociepka zyskał promotorkę w osobie pisarki Izabeli Czajki-Stachowicz, która w 1948 zorganizowała mu indywidualną wystawę w Warszawie, promując jako polskiego Henriego Rousseau. Czajka-Stachowicz zachęcała go do malowania dżungli i wyimaginowanych pejzaży, nie interesowały jej okultystyczne pasje podopiecznego, obrazy będące ich wykładnią uważała za nieczytelne. "Czajkę nic nie obchodziła metafizyka Ociepki, zainteresował ją jako twórca naiwny, o wspaniałej, bujnej fantazji. Słuchała jego wynurzeń filozoficznych, a nawet prowokowała je, zapraszając malarza do swego warszawskiego ‘salonu’, ale przy całej serdeczności dla Ociepki traktowała je jako ‘numer towarzyski’." (Aleksander Jackowski, Teofil Ociepka, "Polska Sztuka Ludowa", Warszawa 1984, nr 1-2, s. 40-41). Wymyślane przez Czajkę i interpretowane przez Ociepkę motywy w obrazach z tamtych lat świadczą o tym, jak mało wnikliwe i krzywdzące były sformułowania krytyków dotyczące wtórności malarstwa Ociepki względem prac Rousseau. Malarz zerwał kontakty z "Grupą Janowską" i okultyzmem w momencie przeprowadzki do Bydgoszczy w 1959 roku, nie zaprzestał jednak malowania, skupiając się w późniejszym okresie na przedstawieniach dżungli i rajskich krain zamieszkanych przez bestiarium opisane w dziele Lorbera. Mozolnie pracował nad każdym obrazem. Jego wernisaże często przyjmowały formę zawiłych wykładów, które prowadził w języku polskim i niemieckim. Równolegle do przebiegu malarskiej kariery, nim przeszedł na emeryturę i przeniósł się za namową żony na Kujawy, pracował w kopalnianej elektrowni. Zgłosił nawet dwa patenty usprawniające pracę turbiny prądowniczej.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.