Pejzaż ze smokiem, 1973 r.

Dzieła Teofila Ociepki przedstawiają fantastyczny świat, pełen bogatej roślinności i dziwnych stworzeń w tajemniczej, onirycznej aurze. Wiele z nich nawiązuje do baśni i legend - stąd tytułowy smok w prezentowanej pracy. Artysta miał jedynie wykształcenie podstawowe, był jednak człowiekiem wiecznie głodnym wiedzy i nieustannie rozwijał swoje rozliczne zainteresowania; dużo czytał. Pasjonował się okultyzmem, teozofią, alchemią, astrologią, hipnozą, a także podaniami z regionu śląskiego, z którego pochodził. Dziś uznaje się go za jednego z największych polskich twórców sztuki naiwnej. Należy także do grona prymitywistów uznanych na całym świecie. To zarazem jedna z najbardziej fascynujących postaci w polskim malarstwie XX wieku. Artysta urodził się w Janowie - niegdyś wsi, dziś dzielnicy Katowic. Uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej, której zakończenie okazało się - ze względu na śmierć ojca - końcem jego edukacji. Piętnastoletni Teofil musiał wspierać matkę w utrzymaniu rodziny. Imał się więc najróżniejszych zajęć: pomagał w gospodzie, pracował na poczcie i jako kolejarz. W końcu zatrudnił się w elektrowni przy kopalni "Giesche", istniejącej dziś pod nazwą "Wieczorek". Był maszynistą obsługującym turbiny aż do 1958, kiedy przeszedł na emeryturę. Ponieważ zależało mu na rozwoju i samodoskonaleniu, Ociepka w czasie kariery elektryka zgłosił dwa patenty usprawniające działanie turbiny prądowniczej.
Jako żołnierz cesarskiej armii niemieckiej Ociepka walczył na kilku frontach pierwszej wojny światowej. Po zakończeniu konfliktu powrócił do Janowa i przywiózł ze sobą zainteresowanie okultyzmem. Z pewnością wiązało się to z doświadczeniem wojny, było formą ucieczki od traumy i doczesności. Elektryka z Janowa przyjęto do loży różokrzyżowców. Utrzymywał kontakt korespondencyjny z Filipem Hohmannem, Szwajcarem zamieszkałym w Wittenberdze. Nakazał on uczniowi utworzyć w Janowie gminę okultystyczną. W 1927, także z polecenia Hohmanna, Ociepka rozpoczął swoją przygodę z malarstwem. Wierzył, że jego obrazy powstają pod wpływem jego duchowego mistrza, z którym miał pozostawać w duchowej łączności. Równolegle na mistycyzm artysty wpływ miała z pewnością żona Julia, posiadająca zdolności jasnowidzenia i podróży astralnych.
Twórca malował z Bożego posłannictwa, które nadawało jego dziełom charakter moralizatorski - nie miało to być jedynie hobby rozwijane w chwilach wolnych od pracy. Ociepka kształcił się z zakresu okultyzmu i szeroko pojętej ezoteryki, czytając przysyłane mu przez Hohmanna książki. Stał się jednym z liderów "Grupy Janowskiej", skupiającej śląskich amatorskich artystów o podobnych zainteresowaniach. Malarstwo stanowiło dla członków grupy formę eskapizmu i sposób rozwijania duchowości, a jednocześnie naznaczyły je lokalne, śląskie krajobrazy i atmosfera. Ociepka pełnił funkcję nie tylko przywódcy grupy, lecz także duchowego przewodnika, najbardziej poświęconego mistycyzmowi spośród kolegów.
W 1930 Ociepka przerwał praktykę po tym, jak dyrektor Muzeum Śląskiego w Katowicach skrytykował jego prace. Powrót do sztuki nastąpił po kilkunastu latach dzięki Józefowi Lidze, dyrektorowi Muzeum w Bytomiu, który docenił talent twórcy i zainteresował go zapisami legend i baśni śląskich, przez co wskazał mu niezwykle bogatą tematykę do nowych obrazów. Ponadto, zainspirowany dziełem "Saturn. Opisanie planety wraz z pierścieniem i księżycami oraz znajdującym się w niej światem żywym, objawionym przez Ojca światła" autorstwa Jacoba Lorbera, artysta namalował wiele kompozycji nawiązujących do wyobrażonego życia na Saturnie.
W 1948 w Warszawie odbyła się wystawa indywidualna Teofila Ociepki. Stało się to dzięki impresariatowi Izabeli Czajki-Stachowicz, pisarki oczarowanej jego twórczością, która promowała go jako polskiego Henriego Rousseau. Literatka nie rozumiała jego okultystycznych zainteresowań i zachęcała go do przedstawiania dżungli i fantastycznych pejzaży. Ociepka zerwał kontakty z "Grupą Janowską" i poświęcił się kreowaniu rajskich, wyobrażonych światów. Po przejściu na emeryturę przeniósł się z żoną do Bydgoszczy. Kontynuował dzieło, poświęcając każdemu płótnu ogrom pracy i uwagi. Na swoich wernisażach zwykł wygłaszać długie, zawiłe mowy na temat swych obrazów w językach polskim i niemieckim. Ostatnie lata życia spędził na Kujawach. Od 1966 w Bydgoszczy organizowany jest Ogólnopolski Konkurs Malarski im. Teofila Ociepki. W ubiegłym roku bydgoskie Muzeum Okręgowe pokazało największą dotąd wystawę malarza.

Malarz prymitywista, teozof - jeden z przywódców janowskiej gminy okultystycznej. Za sprawą mistrza Filipa Hohmana, został członkiem Loży Różokrzyżowców. Z zawodu górnik, elektryk w kopalni Kaiser Wilhelm. Zasłynął zwłaszcza jako malarz. Malować zaczął około 1927 z polecenia i namowy Hohmana. Jego prace to moralizatorskie i symboliczne dzieła nawiązujące do baśni, legend, życia górników oraz literatury okultystycznej. Charakteryzują się bogactwem wyobraźni i jaskrawą, bogatą kolorystyką. Obok Nikifora najbardziej znany Polski reprezentant prymitywizmu. Jego twórczość osiągnęła światowe uznanie. W 1946 założył koło plastyczne przy Domu Kultury KWK "Wieczorek" na bazie którego, w latach pięćdziesiątych zaczęła działać grupa utalentowanych twórców malarzy-amatorów. Grupa zwana od miejsca jej powstania Grupą Janowską lub też formalnie nazywana Koło Malarzy Nieprofesjonalnych; należeli do niej m.in. Ewald Gawlik oraz Erwin Sówka. W 2001 powstał film "Angelus" w reżyserii Lecha Majewskiego, który opowiada o inspiracjach, życiu i twórczości malarzy skupionych wokół Teofila Ociepki - artysty i Mistrza nauk tajemnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.