Kotka, 2005 r.

Skończyła poznańską PWSSP - malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-1973 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Osobno warto zwrócić uwagę na wykorzystujące nowe motywy kompozycje powstające od początku lat 90. - konstruowane z lekkością, wypełnione plamami i plamkami świetlistych barw, dekoracyjne, pełne wdzięku i poetyckiego humoru. Nierzadko artystka wykorzystuje w nich naturalną strukturę oraz barwę niezagruntowanego płóciennego podobrazia i kreśli malarskie znaki, operując kilkoma zaledwie ruchami pędzla. W kolażach wykorzystywała natomiast kolor i charakterystyczne właściwości papieru, często "najbiedniejszego", pakowego. Prostota form, oszczędność środków, rezygnacja z malarskiego wyrafinowania, ujawniają sumę doświadczeń, której istotę można porównać do intensywności literackiej formuły haiku. "Bohaterami" tych płócien są pojedyncze elementy: jedno zwierzę, jeden owoc, jeden przedmiot. W pracach tych najpełniej realizuje się przekonanie-program artystki: "Trzeba dużo widzieć, by dużo odrzucać, poprzez eliminację zyskiwać większe bogactwo, a skrót formalny ma służyć jasności wypowiedzi i zwiększać siłę obrazu."