Mój pies, 2002 r.

W ostatnich latach swojej kariery artystycznej Teresa Pągowska odeszła od wieloznacznych, neofiguralnych kompozycji na rzecz rzeczowych i szybko malowanych "portretów rzeczy". W ten sposób w charakterystycznej, balansującej na granicy szkicowości technice artystki powstały przedstawienia przedmiotów codziennego użytku: butelek, filiżanek, warzyw, kluczy, książek, ale przede wszystkim - zwierząt. Pągowska malowała koty swojego męża, Henryka Tomaszewskiego i ukochane jamniki, którymi otaczała się przez wiele lat. Na jej obrazach zwierzęta przyjmują naturalne pozy, są bezpretensjonalne i poczciwe. Artystka wydobywa z nich niezrozumiałą dla człowieka radość, melancholię, oddanie, czasem ekspresyjne szaleństwo. Dzięki kilku trafnym pociągnięciom pędzla przywoływała charakter i osobowość zwierzęcia, notowała ulotność chwili i opisywała swoją czułą relację z pupilem. W efekcie powstał intymny, bardzo osobisty portret Patka, czyli tytułowego psa artystki. Monika Małkowska pisała: "Malarstwo ma wiele wspólnego z praktykami czarnoksięskimi - to nie obiegowy banał, lecz prawda. Jest wejściem w trans. (...) Tym płótnom - osobistym wyznaniom - towarzyszą prace - obserwacje. Dotyczą przedmiotów i zwierząt; głównie tych drugich: psów, kotów, czasem myszy i szczurów. Żadne podobizny, raczej powidoki, wyobrażenia zwierzęcej duszy. Ulotne, szczątkowe wizje. Jakby malarka nie chciała zdradzić zbyt wiele - bo szanowała tajemnice modela. Pewnie dlatego wszystkie boskie stworzenia nie kryły przed nią prawdziwej natury"( Monika Małkowska, Magia tych kilku prostych ruchów pędzlem, źródło: www.zw.com.pl).

Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych - malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-1973 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.