Z cyklu Przedmioty, 2000 r.

Zaprezentowana praca pochodzi z cyklu, nad którym artystka zaczęła pracować w latach 90. Są to małoformatowe realizacje, w których za pomocą niewielu pociągnięć pędzla autorka przedstawiała pojedyncze elementy. Bohaterami tych płócien uczyniła obiekty z życia codziennego. Tak określił te dzieła Bogusław Deptuła: "kwadratowe malarskie haiku o wymiarach 50 x 50 lub 40 x 40, streszczają krótkie historie codziennych spotkań z przedmiotami najprostszymi" (Bogusław Deptuła, Tajemnicza szarość koloru płótna, [w:] Teresa Pągowska, Warszawa 2001, s. nlb.). Krytyk zauważył również, że w porównaniu z wcześniejszymi realizacjami późniejsze obrazy Pągowskiej są mocniejsze w wyrazie oraz bardziej ryzykowne. Malarka operowała większymi dysonansami oraz kontrastami.
Nie zmieniło się jednak to, że Pągowska za pomocą najoszczędniejszych środków wyrazu stara się powiedzieć jak najwięcej. W cyklu "Przedmioty" rezygnuje z malarskiego wyrafinowania i operuje przede wszystkim prostymi formami. Kształty na płótnach Pągowskiej są jedynie zasugerowane, a ilość użytych elementów zdaje się zapraszać widza do współuczestnictwa w akcie twórczym i pobudza go do wykorzystania własnej wyobraźni i wrażliwości. Oprócz energicznych pociągnięć pędzla artystka tworzyła przede wszystkim za pomocą koloru — intensywnych czerwieni, czystych bieli, głębokich czerni. Niezwykła wrażliwość na barwy i ich relacje łączyły Pągowską z tradycją kolorystyczną, charakterystyczną dla dorobku reprezentantów tzw. szkoły sopockiej.

Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych - malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.