Bez tytułu, 1958 r.

Studia rozpoczęła w latach 1948-50 w gdańskiej PWSSP, a kontynuowała pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki w krakowskiej Akademii w okresie 1950-54. Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po drugiej wojnie światowej Grupy Krakowskiej. Debiutowała indywidualną wystawą w1958. Potem wielokrotnie prezentowała swojej prace za granicą, często wystawiając razem ze swoim mężem, Marianem Warzechą. W latach 50. Rudowicz inspirowała się surrealizmem, tworzyła akwarele i fotomontaże. Jej twórczość ewoluowała w kierunku malarstwa abstrakcyjnego, niekiedy aluzyjnego i metaforycznego. Przykładem takiej pracy jest prezentowana kompozycja z 1958 roku. Artystkę pod koniec lat 50. zafascynował taszyzm. W jednym z wywiadów mówiła: "Taszyzm operuje wieloma nowymi materiałami właściwymi naszej epoce. Na przykład lakiery szybkoschnące, różne masy plastyczne... Nie ma ograniczeń w stosowaniu materiałów. Można tworzyć kompozycje taszystowskie nawet tynkiem. Można malować bardzo cienko - można też szukać konstrukcji fakturalnych uzyskiwanych przez nawarstwienie materiału. Rzeczywistość obrazu taszystowskiego jest bardzo różna i nie podlega żadnej z dotychczas przyjętych poetyk malarskich. Artysta prowokuje proces techniczny powstawania nowej materii obrazu". Po powrocie z Włoch artystka tworzyła kolaże. W latach 80. związała się z ruchem kultury niezależnej. Charakterystyczne dla późnego okresu jej twórczości są prace o tematyce pasyjnej. Duża monograficzna wystawa artystki miała miejsce w 2013 roku w Muzeum Narodowym w Krakowie.