Kompozycja, około 1965 r.

"Malować można, czym się chce, fajkami, znaczkami na listy, pocztówkami lub kartami do gry, kandelabrami, kawałkami ceraty, sztywnymi kołnierzykami, tapetą, gazetami...".
Guillaume Apollinaire, [cyt. za:] Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, Wrocław 1986, s. 7

Teresa Rudowicz należała do grona artystów, którzy uprawiali malarstwo materii i taszyzm, naprzemiennie nazywane przez krytyków "nieokrzesanymi" i "surowymi". Dzieła powstające w drugiej połowie XX wieku podważały pojęcie piękna w jego tradycyjnym rozumieniu i uwypuklały relatywność takich terminów jak "brzydota" czy "sztuka". Tendencje taszystowskie znalazły urodzajny grunt w Polsce, gdzie zainteresowały grono czołowych twórców. Jak przyznała Rudowicz, tym, co fascynowało ją w tym nurcie, było poszerzenie spektrum ekspresji o materiały dotąd nieuważane za artystyczne, a nieodłącznie przynależące do epoki współczesnej, takie jak tynk i lakiery.
Swój charakterystyczny styl Teresa Rudowicz wypracowała w trakcie pobytu we Włoszech, które pod koniec lat 50 stały się areną narodzin sztuki tworzonej z niekonwencjonalnych materiałów: żwiru, piasku, pumeksu, smoły. Czas spędzony w Rzymie zainspirował artystkę do wykorzystania przedmiotów "gotowych", posiadających swą własną historię, będących świadectwem upływającego czasu. Zaczęła wykorzystywać fragmenty mięsistego, wystrzępionego płótna, w które wplatała podarte stronnice ze starodruków, fotografie, ale także koronki, elementy biżuterii. Całą kompozycję pokrywała laserunkiem, dzięki czemu efekt finalny miał wygląd pradawnego artefaktu, nadszarpniętego zębem czasu.
Studia rozpoczęła w latach 1948-50 w gdańskiej PWSSP, a kontynuowała pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki w Akademii krakowskiej w okresie 1950-54. Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po drugiej wojnie światowej GRUPY KRAKOWSKIEJ. Najwcześniejsze prace Rudowicz to inspirowane surrealizmem akwarele i fotomontaże (1953 r.). Dalsza jej twórczość utrzymana była w charakterze malarstwa abstrakcyjnego niekiedy metaforycznego. Na przełomie lat 50 i 60 - tych zaczęła tworzyć kolaże, w których z malarskim spoiwem łączyła drobne nieartystyczne "przedmioty gotowe".

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.