Numer 76, 1960 r.

Prezentowane dwie kompozycje Teresy Rudowicz trafiły w ręce Petera Selza w pierwszych dniach maja 1961 roku. Program "13 Polish Painters" był już wtedy zamknięty, ale obrazy krakowskiej artystki wywarły na Selzu tak duże wrażenie, że postanowił poszerzyć ekspozycję o dwa nazwiska: Teresy Rudowicz i jej męża Mariana Warzechy. W liście do Ryszarda Stanisławskiego z 18 maja pisał: "W międzyczasie dotarła przesyłka z pracami dla Landau Gallery. Najbardziej zainteresowały mnie kolaże Teresy Rudowicz. Czy byłbyś tak dobry i dodałbyś fotografię portretową pani Rudowicz, o którą prosiłem, i wysłał ją do mnie tak szybko, jak to tylko możliwe? Chciałbym też poprosić o krótką biografię pani Rudowicz. Wszystkie pozostałe sprawy są w należytym porządku, tak jak zostawiłeś je w trakcie naszych tutaj dyskusji" (list w archiwum Stanisławskiego, IS PAN, sygn. X/37-1).
Kilka miesięcy wcześniej, późną jesienią 1960 roku, Rudowicz i Warzecha wystawiali swoje kolaże razem z Grupą Krakowską w Galerii Krzysztofory. To na tej wystawie prace zauważył Ryszard Stanisławski, będący już wtedy agentem kilku amerykańskich galerzystów. Wypatrzone w Krakowie prace Stanisławski wiosną 1961 roku wysłał drogą morską do Nowego Jorku.
Selz nie jest w Nowym Jorku jedyną osobą, która wykazuje entuzjazm wobec kolaży Rudowicz i Warzechy. Włączenie prac do ekspozycji okazuje się strzałem w dziesiątkę. Zachwyca się nimi m.in. wpływowy krytyk "New York Timesa" John Canaday. Decyduje się on nawet na zakup jednej z prac.
Zapewne w czasie trwania wystawy Warzecha i Rudowicz podpisują (za namową Stanisławskiego) kontrakt z Landau Gallery - jak się później okaże, kontakt finansowo dla artystów bardzo niekorzystny. Marszand zgarnia dla siebie nawet do 90 proc. (!) zysków ze sprzedaży obrazów. Landau okazuje się jednak zręcznym organizatorem wystaw. Prace Rudowicz i Warzechy można w latach 60. oglądać na Wschodnim i Zachodnim Wybrzeżu. Rudowicz prezentowana jest również na wystawie "The Art of Assamblage" jesienią 1961 roku w MoMA.
Ważna dla kariery artystki była szczególnie wystawa "Collages. Warzecha/Rudowicz" zorganizowana przez Landaua we współpracy z nowojorską Zabriskie Gallery w listopadzie 1961 roku. Krytyk "New York Times`a" pisał o niej: "W Zabriskie Gallery można obejrzeć wystawę kolaży pracującej razem pary współczesnych polskich artystów: Teresy Rudowicz i Mariana Warzechy, którzy prywatnie są małżeństwem. Zarówno paleografowie, jak i bibliofile mogą z niesmakiem popatrzeć na ich poczynania artystyczne, bo kolaże te powstały z fragmentów kart wyciętych ze starych książek i rękopisów. Są to bowiem kompozycje, które wykorzystują formalnie i obrazowo rękopisy i pożółkły pergamin. Pozostawiając na boku kwestię wandalizmu, możemy podziwiać warsztat artystów oraz finezję, z jaką stworzyli te prace" (Stuart Preston, Art Gentle Refinement, "The New York Times", 4.11.1961).



Studiowała w gdańskiej PWSSP w latach 1948-50, edukację kontynuowała na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki (1950-54). Dyplom uzyskała w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej. Po studiach krótko pracowała w Muzeum Historycznym w Sanoku, a w roku 1957 osiadła w Krakowie. Razem z mężem Marianem Warzechą od 1959 roku odbywała kilkakrotne podróże do Włoch, była też na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych (1971/72); wyjeżdżała do Izraela (1992) i Francji (1994). Tworzyła prace z papierowych spoliów - fragmentów dawnych dokumentów, spalonych listów, zniszczonych zapisków wkomponowanych w płaszczyznę przedstawienia malarskiego. Jej obrazy tworzone były w stonowanej kolorystyce i komponowane w logicznym, symetrycznym układzie form.