Raj (Der Paradis), 1979 r.

POCHODZENIE:
- Galerie Jack Visser, Amsterdam
- kolekcja prywatna, Holandia

WYSTAWIANY:
- Tomasz Ciecierski, wystawa indywidualna, Galerie Jack Visser, Amsterdam, 1980

LITERATURA:
- Joanna Krzemińska, Przestrzeń w obrazach Tomasza Ciecierskiego, "Sztuka", nr 4/7, 1980 s. 14-15 (il.)
- obraz reprodukowany na widokówkach Galerie Jack Visser z 1980

„Sztuka tego artysty - rzecz niezwykła w Polsce lat osiemdziesiątych - odnosi się bardziej do świata sztuki niż do rzeczywistości”.

Agnieszka Morawińska

Tym, co najbardziej charakterystyczne dla sztuki Tomasza Ciecierskiego, jest dynamika. Wielowarstwowe kompozycje, zapełnione syntetycznie ujętymi figurami ludzkimi i fragmentami pejzażu, nie tworzą bynajmniej układów chaotycznych. Wręcz przeciwnie, charakteryzuje je kompozycyjna równowaga, którą artysta uzyskuje przez powtarzalność konfiguracji i rytmiczne relacje powtarzających się barw. Całą powierzchnię płótna pokrywają ślady lekkiego gestu artysty, który w sposób typowy dla tego czasu balansuje między abstrakcją i sugestią kształtu możliwego do rozpoznania. Jak czytamy w tekście opisującym analogiczną pracę z Muzeum Sztuki w Łodzi, „Ciecierski zawsze oddawał się marzeniu o toskańskim pejzażu i holenderskim porządku, stąd z jednej strony jego malarstwo jest określone przez ukrytą dyscyplinę komponowania czy konstruowania obrazu, z drugiej zaś cechuje się lekkością przepływających na płótnie kształtów, intensywnym kolorem, lekką ironią, czasem erotyzmem” (Maria Morzuch, [cyt. za:] Abecadło, [red.] Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s. nlb.).
Bardzo trafnej analizy malarstwa artysty dokonała Agnieszka Morawińska na łamach „Twórczości”, w erudycyjnym tekście poświęconym drugiej wystawie artysty w Galerii Foksal: „Sztuka tego artysty - rzecz niezwykła w Polsce lat osiemdziesiątych - odnosi się bardziej do świata sztuki niż do rzeczywistości. Ciecierski nie poddał się muzie historii współczesnej ani reporterskim pokusom walki z dniem dzisiejszym i zapasów z brzydotą. Artysta wymyka się w rejony sztuki, tworząc świat bardziej uporządkowany, rytmiczniejszy, czystszy, a przy tym otwarty na sygnały z innych światów. (...) Ciecierski powołuje się na włoskich artystów protorenesansu, dopełniających główną scenę mniejszymi, bocznymi. Największą miłością obdarza dzieła florenckiego mistrza Quattrocento, Paola Uccella, i skoro to już wiemy, łatwiej dopatrzeć się w obrazach Ciecierskiego tradycji batalistycznej. Rytmy, napięcia i energie 'Bitwy pod San Romano' Uccella, umowne formy koni, rycerzy i pejzażu nakładają się na siebie i spychają się wzajemnie w przestrzeni. W obrazach Ciecierskiego szeregi nacierających albo cofających się przekreślonych znaków-sylwetek przynoszą batalistyczne reminiscencje wachlarzowo rozwijanych frontonów i maszerujących armii” (Agnieszka Morawińska, Tomasz Ciecierski w Galerii Foksal, „Twórczość” 1986, nr 9, s. 119-121).
Dalej autorka przywołała odniesienie do Witolda Wojtkiewicza, jakim jest groteska. Idąc dalej tym tropem, pisała: „Artysta nie tai również swego dziedzictwa - tradycji polskiego malarstwa pejzażowego: Stanisławskiego, Weissa czy Krzyżanowskiego”. Morawińska wskazuje także na wpływ dzieł m.in. Muncha, Matisse’a, Degasa, Cézanne’a czy Picassa. Nie pomija bynajmniej również inspiracji współczesnych i wskazuje na niewątpliwe związki prac Ciecierskiego z ekspresyjnym nurtem sztuki amerykańskiej lat 60. Wskazuje na nie chociażby upodobanie artysty do tworzenia wielkoformatowych kompozycji.
Formalne eksperymenty Ciecierskiego doceniał również inny wnikliwy obserwator polskiej i światowej sceny artystycznej, Ryszard Stanisławski, za którego kadencji zorganizowana została retrospektywna wystawa autora w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1990. Stanisławski pisał: „Poszukiwania malarstwa lat osiemdziesiątych mają swoje źródło w indywidualnych odkryciach wartości aktu malowania w czasach poprzedniej dekady, gdy jak wszędzie, tak i w Polsce, większość wystaw o dużych aspiracjach poświęcano najczęściej innym mediom. Tomasz Ciecierski od połowy lat siedemdziesiątych do tych poszukiwań przyczyniał się w sposób znaczący, tworząc od początku obrazy wielkich rozmiarów, których właściwością był ich z zamierzenia jakby szkicowy charakter. Biel tła i rozsypanie na nim całych zbiorów sylwetek sprawiały wrażenie, że obrazy te pochodzą wprost ze szkicownika barwnym tuszem nerwowo zapełnionego. Zdawało się, że obraz na przekór monumentalizmowi formatu i gęstości farby jest jakby ekranem czegoś innego”.

Ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych, uzyskał dyplom w 1971 roku w pracowni prof. Krystyny Łady-Studnickiej. W latach 1972-85 był wykładowcą macierzystej uczelni. W 1981 i 1983 przebywał jako stypendysta w Stedelijk museum w Amsterdamie, w latach 1985-86 wyjechał na pobyt studyjny do Atelierhaus. Lata 1990-91 spędził w Musée d’Art Contemporain w Nîmes. W 1999 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa za dorobek twórczy. Jego prace wystawiane były wielokrotnie w kraju i za granicą, brały udział w prestiżowych międzynarodowych pokazach sztuki: Festiwale Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1982, 1984), Biennale w Sao Paulo (1987, 1994) oraz Documenta w Kassel (1992). Jego prace znajdują się m.in. w kolekcjach Muzeum Narodowego (Łódź, Kraków, Poznań, Warszawa, Wrocław) i Stedelijk Museum (Amsterdam).Współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie, Wetering Galerie w Amsterdamie i Galerie Hansa Strelow w Düsseldorfie.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.