"Orzeł biały" (6), 2014-15 r.

WYSTAWIANY:
- Tomasz Musiał, Orzeł Biały / Orzeł Czerwony, Galeria Olimpus, Łódź, 12.2014-02.2015


Obrazy Tomasza Musiała przedstawiają architekturę ulegającą destrukcji, dramatycznemu rozpadowi. Są odzwierciedleniem osobistych przeżyć artysty związanych z chorobą, próbą oswojenia problemu śmierci. Ich emocjonalny charakter widoczny jest w zastosowaniu ekspresyjnej techniki biczowania płótna skórzanym rzemieniem. Jest to malarstwo zawieszone pomiędzy taszyzmem a action painting; malarstwo kontrolowanego gestu, poprzedzonego wieloma próbami robionymi na papierze, dotyczącymi kierunku, koloru, siły, z jaką artysta dotyka potem płótna. Paweł Jagiełło tak pisał o jego twórczości: „Podejście Tomasza Musiała do samego procesu kreacji wykazuje wyraźne powinowactwa z szeroko pojętym malarstwem akcji – duża siła ekspresji, pewien stopień kontrolowanego przypadku, horyzontalne położenie płótna w czasie pracy czy performatywność aktu twórczego, uwypuklona przez dokumentację filmową. Zapewne dlatego tak ważnym aspektem cyklu, o czym wspomina sam autor, jest przekazanie odbiorcom pewnej dawki energii, towarzyszącej powstaniu tych prac. Nie jest to bowiem działanie finezyjne (w sensie manualnym), lecz siłowe – przypominające, że sztuka przefiltrowuje różnego rodzaju emocje, nie tylko te pozytywne i że posługuje się również przemocą. Z tego też powodu integralnym składnikiem cyklu, ewidentnie podbijającym siłę przekazu, są filmy, ujawniające proces powstawania prac. Na jednym widać artystę, bezlitośnie smagającego płótna maczanym w farbie skórzanym rzemieniem, na innym płótno filmowane jest z góry i widać tylko śmignięcia pasa, niekiedy następujące po sobie w przyspieszonym tempie. Po każdym ciosie obraz zyskuje kolejną bliznę, aż do uformowania się znajomego kształtu. Drugi z tych filmów, gdy są ku temu bardziej sprzyjające warunki, artysta woli pokazywać w sposób jak najbardziej zbliżony do warunków, w jakich dzieło powstaje: rzutując go z góry na ekran w postaci leżącego na podłodze płótna. Daje to widzowi namiastkę uczestnictwa w tym burzyliwym akcie. Szkoda, że tym razem nie było to możliwe. Niebagatelne znaczenie ma też ścieżka dźwiękowa w postaci odgłosów 'tortur', jakie autor zadaje dziełu. W przestrzeni galeryjnej co chwila rozbrzmiewa głośny huk spadającego na podobrazie ciosu. Słychać pogłos charakterystyczny dla dużej, pustej przestrzeni. Dźwięki potęgują agresywną wymowę obrazów – jest w tym coś z batożenia, brakuje tylko jęków ofiary. Przy okazji można uzmysłowić sobie, jakiej krzepy wymaga cały proces. Artysta wspomniał przy którejś okazji, że przed 'biczowaniem' musi zrobić sobie rozgrzewkę, inaczej narazi się na kontuzję barku. Jakoś mimowolnie przypomniałem sobie też zdyszanych oprawców Chrystusa z 'Pasji' Gibsona” (Paweł Jagiełło, Nie tylko dla orłów, [w:] Format, nr 70, 2014-15, s. 130).

Tomasz Musiał ukończył studia na Wydziale Edukacji Wizualnej w ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 2000 roku obronił dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Ryszarda Hungera. Obecnie jest asystentem w Pracowni Malarstwa i Rysunku na Wydziale Wzornictwa i Architektury Wnętrz w ASP w Łodzi. W 2010 r. uzyskał stopień doktora. Został laureatem kilku prestiżowych międzynarodowych nagród, m.in w 2006 roku nagrodzony przez Alexander S. Onassis Public Benefit Foundation w Atenach w 1st International Competition for the Composition of Original Painting. Ponadto nagrody na XII Ogólnopolskim Salonie Plastyki „EGERIA 2004” (2004), Nagrodę Rektora ASP w Łodzi (2004), Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”(2008) oraz Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg” w Szczecinie (2009).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.