Martwa natura z kwiatami i jabłkami na stole

Prezentowany obraz pochodzi z późniejszego okresu twórczości Tytusa Czyżewskiego i można go zapewne datować na lata 30. kiedy wrócił do Polski. W tym czasie zapamiętany głównie jako pionier polskiej awangardy artysta tworzył obrazy kolorystyczne (kapistowskie). Współcześnie ten sposób malowania uważany jest za bardziej zachowawczy, dlatego może (jako głos przeciwwagi dla takiego poglądu) warto przywołać słowa Mieczysława Sterlinga, który pisał w "Wiadomościach Literackich": "Entuzjazm dla sztuki, gorliwość pracy, zdawanie sobie sprawy z podjętego trudu, z możliwości wzbudzania niechęci w społeczeństwie polskim, którego miłość pragną zdobyć, rozmach europejski, słowem wszystko, co tkwi w pojęciu młodości, jest w kapistach".
Dla tych ostatnich, polskich 15 lat twórczości dominującym gatunkiem stała się martwa natura. W pracach z tego czasu widoczne są nawiązania do głęboko zintegrowanej twórczości Cézanne’a i Bonnarda. W prezentowanej pracy przestrzeń została ograniczona do głębokości stołu. Będące w centrum kompozycji kwiaty mają swoistą konkurencję w walce o uwagę widza w postaci ściany. Ta partia obrazu została zbudowana dynamicznymi, krótkimi pociągnięciami pędzla. O okresie, z którego pochodzi prezentowane płótno, tak pisała Joanna Pollakówna: "Teraz to przychodzi szeroki czas koloru. Lata warszawskie są okresem stabilizacji twórczej - i wreszcie - względnej stabilizacji materialnej. Mając za sojuszników możny i dominujący w polskim życiu klan Kapistów, Czyżewski wiele wystawia, wiele drukuje. Staje wreszcie na tym progu życiowym, którego osiągnięcie jest konieczne, by los ludzki nie zamykał się gorzkim, ujemnym bilansem - progu rozpoczynającym bardziej zaciszny okres potwierdzeń i z zewnątrz płynącej aprobaty. Obraz Czyżewskiego nasyca teraz migotliwa substancja barwna. (...) Malarz tworzy obraz świata. Więc już nie światów tworzenie, nie 'kontynuacja dzieła bożego bez brania go na serio', jak w latach młodości. Teraz nadeszła pora harmonijnego odtwarzania zjawisk i rzeczy, w doskonałym z nim zjednoczeniu, branie w siebie, zachwyt" ("Tytus Czyżewski", katalog wystawy, oprac. J. Pollakówna, M. Dąbrowska, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1974, s. 9).


Studia artystyczne odbył w latach 1902-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Unierzyskiego, J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego. W okresie 1907 - 09 przebywał w Paryżu, gdzie silnie oddziałała na niego sztuka Cézanne'a. W 1910 r. krakowskie TPSP zorganizowało pierwszą indywidualną wystawę prac Czyżewskiego. W okresie 1911-1913 brał udział w krakowskich wystawach "niezależnych" razem z Andrzejem i Zbigniewem Pronaszkami, Jackiem Mierzejewskim i Eugeniuszem Zakiem. Ekspozycje te manifestowały odcięcie się młodego pokolenia od kulturowej spuścizny Młodej Polski. W 1917 r. wstąpił do grupy Ekspresjoniści Polscy (od 1919 r. Formiści) otwierającej dzieje polskiej awangardy. Uczestniczył we wszystkich wystawach formistów w Krakowie, Warszawie, Lwowie i Poznaniu. Wydawał zbiory wierszy i utwory dramatyczne, projektując ich szatę typograficzną. Wspólnie z Leonem Chwistkiem i Karolem Winklerem redagował pismo "Formiści". W 1922 r., po rozwiązaniu grupy Formistów), wyjechał do Paryża, gdzie z przerwami przebywał do 1930 r. Prezentował swe prace na Salonach: Jesiennym (1926, 1928), Niezależnych (1923, 1924, 1925, 1926) i Tuileries (1926, 1929). W okresie tym wiele podróżował, zwiedzając południowe rejony Francji, Hiszpanię i Włochy. Po powrocie do Polski zajmował się krytyką artystyczną i żywo uczestniczył w ruchu wystawienniczym. Swą twórczość prezentował na Salonach Instytutu Propagandy Sztuki; uczestniczył w ekspozycji L'Art Vivant en Europe w Brukseli (1931 r.) i Międzynarodowej Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu (1937 r.). W 1944 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie mieszkał do śmierci. 'Kluczowym motywem w jego malarstwie stały się teraz martwe natury. Zagęszczona materia malarska nabrała w nich migotliwości, nasyciła się światłem; formy określała kapryśna, falista linia. W kompozycjach z tego okresu widoczne są głęboko zasymilowane inspiracje sztuką Cézanne'a i francuskich fowistów. Płaskie, samodzielnie traktowane plamy barwne powiązane są wyrazistym konturem; realne przedmioty zostają przeobrażone w zwięzłe znaki, a rolę zasadniczą odgrywają ich wzajemne relacje rozgrywające się na płaszczyźnie obrazu' - Irena Kossowska.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.