Portret chłopca w kapeluszu

Jedna z najciekawszych postaci w sztuce polskiej XX wieku, artysta, którego Konrad Winkler nazywał "najskrajniej konsekwentnym wyznawcą nowej sztuki". Malarz, krytyk artystyczny i poeta, genialny eksperymentator - twórca pierwszych polskich obrazów wielopłaszczyznowych, w których starał się zrealizować założenia teorii formizmu. Ten wszechstronny twórca był absolwentem krakowskiej Akademii, jednak na jego sztukę większy wpływ wywarło awangardowe malarstwo francuskie, niż osobowość krakowskich nauczycieli - Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego.
W okresie poformistycznym twórczość Czyżewskiego ewoluowała w kierunku "ekspresyjnego koloryzmu". Powstały wtedy wyjątkowo piękne kompozycje łączące w sobie wyszukane barwy z falistym, "kapryśnym" konturem, które najpełniejszy wyraz znalazły w martwych naturach i portretach.
Malowane przez Czyżewskiego portrety powstawały szybko, gwałtownie. Dzięki relacjom uczestników sesji portretowych wiemy, że płótno gotowe było w kilka godzin, zaś tak charakterystyczne dla artysty skomplikowane linie i złamane tonacje malowane były alla prima, bez poprawek. Jednak ten tak gwałtowny, szybki i pewny sposób malowania był tylko efektem wcześniejszej koncentracji wewnętrznej.