Re-Nab-II-B, 1968 r.

OPINIE:
- autentyczność skonsultowana z Pierre’m Vasarelym

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Szwecja
- Sotheby’s Londyn, 1993
- kolekcja prywatna
- Christie's Nowy Jork, 2004
- kolekcja prywatna, USA
- Sotheby’s Nowy Jork, 2016
- kolekcja prywatna, Polska


LITERATURA:
- Victor Vasarely, Marcel Joray, Vasarely II, Neuchâtel 1971, s. nlb. (il.)

W 1968 roku Victor Vasarely stworzył cykl „Vega”, czyli jedną z najpopularniejszych serii w swoim dorobku artystycznym. Charakterystyczne, wybrzuszone kompozycje zyskały wielką popularność wśród miłośników sztuki abstrakcyjnej i op-artu. Pierwszy, jeszcze monochromatyczny obraz o tym tytule powstał wcześniej, w 1957 roku. Obrazy powstające w końcu lat 60. pełne już były wibrujących barw, stając się opozycją do serii czarno-białej. Niezwykła seria stała się przykładem najbardziej zaawansowanego formalnie zastosowania systemu stworzonego przez tego artystę.
Z biegiem lat „romantyczny astronauta” Victor Vasarely stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli op-artu, a także jedną z najbarwniejszych postaci związanych z sztuką abstrakcyjną XX wieku. Już sam życiorys malarza może ilustrować kilka problemów kluczowych dla modernizmu. Vasarely był bowiem nie tylko jednym z ojców założycieli sztuki optycznej, lecz także niezwykle ciekawym twórcą, w którego dziełach splótł się typowy dla awangardy utopijny optymizm i oryginalne poszukiwania artystycznej perfekcji.
Droga Vasarely’ego mogłaby służyć za podręcznikowy model poszukiwań wielu XX-wiecznych artystów. Malarz swoją edukację zaczął od studiowania klasycznych, akademickich form w konserwatywnej Akademii Podolini-Volkmann. Szybko jednak w swych poszukiwaniach zaczął się zbliżać do awangardy. Dlatego jego tożsamość uformowała się nie na akademii, ale w budapesztańskich warsztatach Műhely - szkole wzorującej się na rewolucyjnych zasadach Bauhausu. W pierwszym okresie swojej działalności autor projektował tkaniny oraz druki reklamowe. Sztuka użytkowa, dająca mu dużą swobodę twórczą, stała się dla niego swoistym laboratorium. W latach 30. zarysowały się główne kierunki poszukiwań artysty: dynamika, geometria i złudzenia optyczne. Mimo to daleki był od dogmatyzmu i eksperymentował również z figuracją, surrealizmem, kubizmem oraz ekspresjonizmem. Po drugiej wojnie światowej zaczął jednak flirty z „izmami” XX wieku traktować jako „ślepą uliczkę”. „Abstrakcyjny” język malarza nie był pozbawiony ideowej podbudowy, którą Vasarely bardzo wyraźnie sformułował w tekstach teoretycznych z tego okresu. W swoich wypowiedziach podkreślał uniwersalny charakter sztuki. Postulował fuzję dwóch sprzecznych postaw: chęci wyeliminowania indywidualnego pierwiastka w sztuce (poprzez modułową, powtarzalną kompozycję) oraz nadanie jej poetyckiego wydźwięku. To właśnie te hasła sprawiły, że twórcę okrzyknięto „romantycznym astronautą”, hybrydą uduchowionego artysty i „naukowca” wierzącego w sztukę opartą na matematyczno-fizycznych prawidłach widzenia.
W ocenie dzieł Vasarelyego nie wolno zapomnieć, że w swej genezie wiązały się z utopijną wizją przyszłości. Artysta uważał op-art za szansę na uformowanie nowego typu wrażliwości plastycznej i nowego typu odbiorcy. W jednym z manifestów pisał: „Przyszłość rysuje się jako nowe geometryczne miasto, barwne i słoneczne. Sztuki plastyczne będą w nim kinetyczne, wielowymiarowe, społeczne, bezsprzecznie abstrakcyjne i zbliżone do nauk”.

Z pochodzenia był Węgrem. Dorastał w Budapeszcie. Od 1930 roku działał w Paryżu. Jeden z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej, prekursor op-artu czyli sztuki operującej złudzeniami optycznymi. Od lat 50. starał się określić ją formułując szereg manifestów. Swoją twórczość abstrakcyjną określał mianem plastyki kinetycznej, starając się poprzez stosowane w niej efekty stwarzać wrażenie ruchu. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwija koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego "Folklor planetarny". Swoje pomysły plastyczne chciał wykorzystać do dekoracji budynków.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.