MARINA NA CAPRI, 1928

Malarz i pedagog. Uczył się w kijowskiej Szkole Sztuk Pięknych (szkoła średnia), później zaś studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w pracowni Jana Ciąglińskiego. Jego edukację przerwał wybuch I wojny światowej. Po uzyskaniu dyplomu w 1925 r. i odbyciu dwuletniej podróży po Rosji, artysta przyjechał do Polski i osiadł w Łodzi. Już stąd wyruszył na kilkumiesięczne studia do Włoch, Paryża. W 1929 r. w Łodzi Dobrowolski założył prywatną szkołę rysunku i malarstwa, która w 1937 r. przemianowana została na Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida. Szkoła była dofinansowywana przez władze miasta, które uznały zasługi tej placówki dla rozwoju lokalnego życia kulturalnego. Działała do wybuchu wojny. W 1940 r. hitlerowcy aresztowali artystę i jego rodzinę, po czym nakazali wyjechać do Limanowej. Okupanci pozwolili zabrać malarzowi z pracowni jedynie kasetę z farbami i teczkę. Z Limanowej Dobrowolski przeniósł się Radomia, gdzie mieszkała rodzina żony. Wkrótce po przybyciu do tego miasta skupił wokół siebie grupę młodych pasjonatów sztuki, prowadził prywatną szkołę plastyczną. W 1949 roku została ona przekształcona w ognisko plastyczne, z którego potem wyrosła obecna szkoła plastyczna. Wielu wychowanków profesora Dobrowolskiego (m.in. Alojzy Balcerzak, Władysław Kurpiel, Krystyna Krause) ukończyło studia na ASP, a prace ich były potem pokazywane na licznych wystawach w kraju i za granicą. Największą zasługą Dobrowolskiego było stworzenie instytucji, wokół której wyrosło silne, aktywne środowisko twórców w mieście bez tradycji artystycznych. Po wojnie organizowali oni słynne na całą Polskę Salony Zimowe, własne przeglądy dorobku. Jednym z uczniów Dobrowolskiego był Andrzej Wajda, który napisał o nim w swej autobiografii: "Pomimo beznadziejnych warunków materialnych i rozmaitych ograniczeń, lata wojny były w moim życiu okresem niezwykle intensywnym. Chciałem malować! A kiedy szczęśliwym trafem dostałem w prezencie pudełko olejnych farb, moje przeznaczenie zdecydowało się ostatecznie. Do Radomia zawitał wtedy właśnie artysta malarz Wacław Dobrowolski i w 1941 roku otworzył swoją szkołę. Nie istniała długo, zamknięta przez władze niemieckie. Ale nawet ten krótki okres dał mi jakieś podstawy do dalszej samodzielnej pracy".
Dobrowolski był także założycielem i pierwszym prezesem Związku Pracowników Sztuki w Radomiu, współorganizatorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Klubu Literacko-Artystycznego. Już w maju 1945 roku zorganizował w salach Hotelu Europejskiego wystawę plastyczną. Równocześnie pozostawał nadal bardzo aktywnym twórcą, dużo malował. Domeną twórczości Dobrowolskiego był pejzaż. Jego twórczość reprezentuje realistyczny nurt malarstwa. Wśród jego prac były liczne widoki ukazujące Radom. Za swoją działalność na rzecz miasta artysta otrzymał w 1964 i 1968 nagrody od władz Radomia.