GŁÓWKA, 1892

Malarz. W latach 1866-75 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u F. Szynalewskiego, W. Łuszczkiewicza i J. Matejki. W roku 1875 uzyskał stypendium i po dłuższej przerwie, w czasie której działał w Krakowie, wyjechał do Monachium. Kontynuował studia w latach 1882-85 w tamtejszej Akademii u Aleksandra Wagnera. Za swoje prace został dwukrotnie odznaczony - w roku 1882 i 1883 - srebrnymi medalami. Po powrocie do Krakowa (1885) ciężko zachorował i niemal całkowicie przestał malować. Tematem jego obrazów były przede wszystkim sceny rodzajowe z życia rzemieślników, biedoty miejskiej, portrety, rzadziej sceny wiejskie. Znaczną część swojej twórczości poświęcił tematyce żydowskiej. Malował zarówno portrety Żydów jak i sceny rozgrywające się na tle archi-tektury i bóżnic krakowskiego Kazimierza - powroty z synagog, święta i modlitwy. Chętnie przy tym przedstawiał te sceny w nocy, oświetlone światłem księżyca.