POTYCZKA HUSARII Z TURKAMI, ok. 1895

Naukę malarstwa rozpoczął u W. Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Następnie kształcił się u J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1880-85), u J. Brandta w Monachium (1885) i u Carolus-Durana w Paryżu (1886). Zamieszkał w Warszawie, gdzie debiutował obrazem Podarunek kozaczy. Stąd wyjeżdżał w liczne podróże - w roku 1882 do Afryki (Algier, Tunis, Maroko), w 1893 roku do Albanii i Dalmacji oraz Rzymu, w roku 1885 na Bliski Wschód (Egipt, Irak, Iran, Turcja), w 1898 roku na Kaukaz i Krym. Rok 1893 spędził w Rzymie. Przebywał też u W. Branickiego w Białej Cerkwi na Ukrainie, gdzie rysował konie ze słynnej stadniny hrabiego. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (od 1897). Malował sceny batalistyczne, zaczerpnięte z historii Polski XVII i XVIII wieku. Bardzo interesował się Wschodem, co przejawiało się nie tylko w obrazach wyobrażających jeźdźców wschodnich, ale w znajomości obyczajów, sztuki i strojów wschodnich; był cenionym malarzem orientalistą i kolekcjonerem przedmiotów wschodnich. Malował także scenki rokokowe. Ilustrował książki oraz czasopisma. Był wyśmienitym malarzem koni w ruchu. Zginął w wyniku postrzelenia przez X. Dunikowskiego.
Akwarela wykazuje dużą zależność stylową od akwarel Juliusza Kossaka. Napis ołówkiem na licu: Yasieńczyk traktować należy jako podpis artysty pieczętującego się tym herbem.