SCENA HISTORYCZNA

Malarz, rysownik, ilustrator. Rysunku uczył się u W. Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a następnie rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie został ulubionym uczniem J. Matejki (1880-85). Uczył się także w Monachium u J. Brandta (1885) i u Carolus-Durana w Paryżu (1886). Na stałe zamieszkał w Warszawie, ale wiele podróżował - w roku 1882 do Afryki (Algier, Tunis, Maroko), w 1893 r. do Albanii i Dalmacji oraz Rzymu, w 1885 r. na Bliski Wschód (Egipt, Irak, Iran, Turcja), w 1898 r. na Kaukaz i Krym. Przez pewien czas gościł u W. Branickiego w Białej Cerkwi na Ukrainie, gdzie rysował konie ze słynnej stadniny hrabiego. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (od 1897), wystawiał też w Salonie Krywulta i Krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Zginął tragicznie, zastrzelony przez rzeźbiarza X. Dunikowskiego. Malował portrety, typy ludowe i orientalne, pejzaże z Krymu i Ukrainy, a przede wszystkim obrazy batalistyczne i historyczne z dziejów XVII-wiecznych wojen polskich, ponadto scenki rokokowe. Był cenionym malarzem orientalistą i kolekcjonerem tkanin, militariów i innych przedmiotów wschodnich, które przywoził z licznych podróży. Rysował ilustracje do książek i czasopism. Jednakowo sprawnie pracował w technice olejnej, akwarelowej i gwaszu.