Kompozycja, 1922 r.

Na początku lat 20. pobierała lekcje malarstwa u Władysława Strzemińskiego w Smoleńsku i prawdopodobnie u Kazimierza Malewicza w Witebsku. Za namową Strzemińskiego osiadła w 1923 r. w Warszawie, gdzie zaczęła uczęszczać do pracowni Miłosza Kotarbińskiego w Szkole Sztuk Pięknych. Wyszła za mąż za malarza Stanisława Grabowskiego, z którym w 1924 r. wyjechała do Paryża; tam podjęła studia w Académie Moderne prowadzonej przez Fernanda Légera i Amadée Ozenfanta. Działała w kręgu paryskiej awangardy; utrzymywała kontakty z członkami grupy Cercle et Carré. W latach 1927-1928 wraz z poetą Janem Brzękowskim redagowała francusko-polskie czasopismo "L`Art Contemporain - Sztuka Współczesna", które sama finansowała. W 1930 współpracowała ze Strzemińskim przy pozyskiwaniu dzieł dla Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w Łodzi. Swe prace eksponowała w Paryżu razem z Grabowskim w Galerie d`Art Contemporain (1926) i w gronie uczniów Académie Moderne w Galerie Aubier (1927); uczestniczyła w I-er Salon d`Art Français Independant i d`Art Polonais Moderne w Galerie Bonaparte (1929) oraz w wystawie grupy Cercle et Carré w Galerie 23 (1930). W 1932 roku porzuciła męża wiążąc się z Légerem; po ślubie powróciła do swego oryginalnego imienia Nadia dając świadectwo poczucia narodowej tożsamości. Pod koniec lat 40. osiadła z mężem w Gif-sur-Yvette pod Paryżem, gdzie stworzyła salon artystyczny dla malarzy i krytyków sztuki. Po śmierci Légera w 1955 roku poświęciła się propagowaniu jego sztuki i inwentaryzacji jego spuścizny artystycznej; przyczyniła się do zorganizowania Musée Fernand Léger w Biot w departamencie Alpes Maritimes.