LAS JESIENIĄ, 1957

Ukończył warszawską Szkołę Sztuk Pięknych (1913), gdzie studiował u profesorów S. Lentza i E. Trojanowskiego. Naukę kontynuował w École des Beaux Arts w Paryżu. Później sam założył szkołę malarstwa w Sofii, w której był wykładowcą (1914-1918). Był członkiem następujących ugrupowań artystycznych: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, grupa "Zachęta", grupa "Zespół". Wiele wystawiał; przed wojną w Zachęcie, po roku 1935 w wielu miastach Polski. Uprawiał malarstwo sztalugowe; tworzył głównie pejzaże i sceny rodzajowe. Jego malarstwo mieści się w granicach konwencji sztuki realistycznej. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Historycznego Miasta Warszawy oraz Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym.
W ciekawym ujęciu, z perspektywy chodzącego po lesie piechura, artysta przedstawił las bukowy w jesiennej szacie. Nie wychodząc daleko poza konwencję realistyczną, malarz oddał bogatą kolorystykę listowia oraz nastrój pogodnego, słonecznego dnia.