Banan, 1980

Wybitny scenograf teatralny. W 1939 ukończył ASP w Warszawie u prof. T. Pruszkowskiego. Tuż przed wybuchem wojny zadebiutował jako scenograf, w reżyserowanym przez Henryka Wicińskiego spektaklu "Niemy kanarek". Po wojnie związał się na krótko z teatrem lubelskim, potem ze scenami Teatrów Dolnośląskich we Wrocławiu, gdzie m.in. projektował scenografię do "Pana Jowialskiego" i "Mazepy". Od sezonu 1951/52 na 36 lat swoje życie poświęcił Teatrowi Śląskiemu im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, w którym stworzył oprawę plastyczną do ponad 100 spektakli. W dorobku twórczym pozostały scenografie do przedstawień realizowanych w teatrach całej Polski (około 240). W opinii znawców teatru uchodził za prekursora surrealizmu w scenografii polskiej. Często porównywano go z Szajną, Kantorem, Majewskim. Wielokrotnie podkreślano malarskość opracowań scenograficznych, niezwykłą plastykę oraz indywidualny charakter. Uczestniczył w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m.in. w Wystawie malarstwa w Muzeum Narodowym w Warszawie (1961), Wystawie scenografii w Warszawie (1962) i Wystawie scenografii polskiej w warszawskiej Zachęcie (1979).