Portret kobiety, 2004 r.

Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, pod kierunkiem: Wacława Taranczewskiego, Tadeusza Łakomskiego i Czesława Rzepińskiego. W 1966 roku otrzymał dyplom w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej.
Jest zaliczany do przedstawicieli "nowej ekspresji" - prekursor transawangardy, kierunku rozwijającego się równolegle w Europie i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Do początku lat 80. jego twórczość pozostawała w cieniu życia artystycznego. Artysta nie mieścił się w kanonach awangardowych poszukiwań sztuki lat 60. i 70. 
W 1987 roku jego prace wystawiane były w ramach ekspozycji Realizm radykalny, abstrakcja konkretna w Muzeum Narodowym w Warszawie. Dwa lata później sopockie BWA zorganizowało retrospektywną wystawę jego prac. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych oraz brał udział w licznych wystawach zbiorowych. Wiesław Obrzydowski był artystą totalnym, wszystko było podporządkowane sztuce. Cała  twórczość wywodzi się z jego życia i życia najbliższych. Przeważają portrety rodziny, autoportrety i wszystko co było w pobliżu artysty. Był ekspresjonistą i to była  jego organiczna przynależność - opowiadał w swoim malarstwie wyraziste historie wywodzące się z kręgu jego otoczenia. Wszystko powstawało z gestu, spontanicznie, brawurowo z jednoczesną doskonałością i biegłością rysunku. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, w Muzeum Ślaskim w Katowicach, Muzeum Uniwersytetu Jagielońskiego w Krakowie, oraz w bardzo licznych i znaczących kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą.