ŚW. JERZY

Studiowała w Akademii Sztuk Plastycznych w Warszawie, kończąc dyplomem w roku 1953 Wydział Konserwacji Zabytków u prof. Marconiego. W tej dziedzinie zresztą aktywnie udzielała się restaurując malowidła ścienne w Zamku Lubelskim, Tumie pod Łęczycą, Szydłowcu, Krzeszowie, drewniane stropy kamienic Starego Miasta w Warszawie, Pałacu w Wilanowie oraz Łazienkach. Niezależnie jednak od pracy zawodowej artystka zajmuje się rysunkiem, grafiką i malarstwem. Tworząc dla własnej przyjemności, nawiązuje do nastroju secesyjnej symboliki i dekoracyjności. Prace Wiesławy Kwiatkowskiej znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych w kraju i za granicą. W 1978 w Muzeum Secesji w Płocku odbyła się wystawa malarstwa i rysunku, pt. Reminiscencje Secesji, na której pokazane były rysunki powstałe około 1950, wykonane tuszem i temperą związane z powieścią Stanisława Lema, szkice do teatru oraz prace malarskie jako ilustracje do poezji. Prezentowana praca należy do cyklu obrazów tworzonych do poezji Harasimowicza.
Praca malowana włącznie z ramą, co nadaje jej dodatkowej efektowności i głębi. Święty Jerzy w ujęciu półpostaci wtopiony został w bardzo dekoracyjnie potraktowane tło. Wiewiórki jako element zwielokrotniony stanowić zaczynają ornament pośród motywów roślinnych. Smok, którego św. Jerzy w ikonografii przebija mieczem widnieje w dwóch postaciach: jako element zdobiący przyłbicę hełmu należącego do zbroi świętego oraz w drugiej postaci, bardziej w ujęciu może symbolicznym - jako jaszczur siedzący na naramienniku rycerza. Ta interpretacja jest o tyle bardziej prawdopodobna, że na drugim naramienniku stoi księżniczka. Święty o dużych, smutnych oczach oraz delikatnych dłoniach zdobionych pierścieniem, ubrany jest w niezwykle precyzyjnie dekorowaną złotą zbroję, świecącą w ciemnościach wyjątkowo delikatnym rysunkiem grawerunku. Trzyma on w palcach jednego z motyli, przez co wydaje się być uosobieniem łagodności i romantycznej delikatności.