DWIE RZYMIANKI WIEŃCZĄCE KWIATAMI POSĄG ANTINOUSA, 1872-1888

Absolwent warszawskiej Klasy Rysunkowej i rzymskiej w Akademii Św. Łukasza, w latach 1872-1888 przebywał w Rzymie, miał tam własną pracownię, udzielał też lekcji rysunku. W 1888 powrócił do kraju i związał się z Kijowem, wystawiał z tamtejszym Towarzystwem Artystycznym, a ok. 1893 założył Towarzystwo Malarzy Kijowskich (wraz z Janem Stanisławskimi Eugeniuszem Wrzeszczem). Malował nie tylko obrazy, ale freski i plafony dla przedstawicieli finansjery Kijowa (m.in. kolekcjonera Bohdana Chanenki, którego znakomite zbiory sztuki można oglądać w jego imienia muzeum Kijowie), Moskwy i St. Petersburga. Wraz z malarzami rosyjskimi (Pawłem Swiedomskim, Wiktorem Wasniecowem, Michaiłem Nestierowem i Michaiłem Wrublem) wykonał dekoracje do soboru Św. Włodzimierza w Kijowie. Szczyt powodzenia osiągnął w latach 1898-99, kiedy uznawano go za rywala Henryka Siemiradzkiego. Kotarbiński podejmując te same niemal tematy z historii Rzymu starożytnego, co Siemiradzki, przedstawiał je w bardziej kameralnych kompozycjach, idealizując postacie kobiece zgodnie z kanonem piękności obowiązującym w modzie 3 ćw. XIX w., co czyniło jego przedstawienia zrozumiałymi i pociągającymi dla współczesnych. Dodatkowym walorem jego obrazów była doskonała harmonia kolorystyczna.
Obraz Dwie Rzymianki wieńczące kwiatami posąg Antinousa, Greka ubóstwianego dla swej piękności, nawiązuje do obrazu Dwie Rzymianki, sygn. Wilhelm Kotarbiński, Romae ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Te same dwie młode piękności, na tle pejzażu przedstawił w kompozycji Sielanka rzymska, co pozwala wiązać omawiany obraz z rzymskim okresem jego twórczości i datować na lata 1872-1888.