CZTERY PORY DNIA - PORANEK

Kształcił się początkowo w pracowni grawera na srebrze, ale porzucił naukę przed jej ukończeniem i otworzył własną pracownię miedziorytniczą na Covent Garden. Początkowo jego sceny grupowe nie wybiegały poza ówczesne konwencje, z czasem, w miarę jak uwidaczniało się w nich zaangażowanie artysty w życie społeczne miasta, zaczęły nabierać indywidualnego charakteru. Powstawały cykliczne opowieści o wydźwięku moralizatorskim, piętnujące wady angielskiego mieszczaństwa. Większość jego najważniejszych koncepcji miała podwójną realizację - malarską i graficzną. Do najbardziej znanych cykli należą: Kariera nierządnicy (1732), Kariera rozpustnika (1735), Cztery pory dnia (1738), Modne małżeństwo (1745), Cztery stadia okrucieństwa (1751), Lenistwo i Pracowitość. Ponieważ grafiki Hogartha były fałszowane i powielane bez jego zgody, doprowadził do przyjęcia przez parlament w 1735 r. ustawy o ochronie praw autorskich rytowników, czym przyczynił się walnie do podniesienia ich pozycji. W 1753 r. wydał traktat teoretyczny Analiza piękna. Jest uznawany za założyciela nowożytnej narodowej szkoły malarstwa angielskiego.
W swoich grafikach krytykował stosunki społeczne, polityczne, obyczajowość ówczesnej Anglii, zorientowanie na kontynent. Jego artystyczne moralitety, zawierające aluzje do współczesnych wydarzeń, zapełniały postacie łatwe do zidentyfikowania dla ówczesnych londyńczyków. Jako scenerię wielu prac wykorzystywał znane mu miejsca rodzinnego miasta, dzięki czemu powstawała jego prywatna mapa Londynu. Poszczególne sceny, nasycone szczegółami, stanowiące swoisty mikrokosmos, są pełne temperamentu, ironii, znakomicie zaobserwowane.