PEJZAŻ POGÓRZE, 1914

Studia malarskie rozpoczął w latach 1880-1881 w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W. Gersona. W latach 1881-1889 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. u W. Łuszczkiewicza, L. Löfflera, F. Cynka i J. Matejki, w latach 1889-92 w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u A. Wagnera, tam też, za obraz "Modele w przedsionku Akademii monachijskiej, otrzymał srebrny medal. W roku 1896 zamieszkał w Swoszowicach koło Krakowa i został profesorem malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet przy krakowskim Muzeum Techniczno-Przemysłowym. Zaprzyjaźniony z I. Korwin-Milewskim, znanym kolekcjonerem i mecenasem sztuki, w latach 1892-1907 pracował głównie na jego zamówienie. Pejzaż był tematem przewodnim twórczości malarzy polskich w Monachium. Wszelkie motywy, sceny rodzajowe, powstańcze przedstawiano zawsze na tle polskiego krajobrazu. Na płótnach malowano mazowieckie czy podkrakowskie rozlewiska, piaszczyste dróżki wśród pól i lasów, wioski zagubione w bezkresie płaskiej przestrzeni. Całość kompozycji buduje nastrój pejzażu przeżytego i oddanego przez autora całą głębią wrażliwości. Wincenty Wodzinowski we wcześniejszym okresie malował portrety, później przede wszystkim portrety ludowe i sceny rodzajowe z życia podkrakowskiej wsi umieszczone właśnie w pejzażu polskim.
Z perspektywy ogrodu przedstawiony został pejzaż pogórza, być może to okolice domu artysty w Swoszowicach koło Krakowa, gdzie mieszka od roku 1892. Na pierwszym planie umieszczony został stojący pod drzewami drewniany stół i ławeczka. Ogród odgrodzony jest od reszty pejzażu płotem o wąskich sztachetach. Widok rozpościera się na jesienne pagórkowate przestrzenie. Kolorystyka obrazu utrzymana jest w chłodnej tonacji brązów, ugrów i ciemnej zieleni, sprawiając wrażenie przejrzystości jesiennego ostrego powietrza.