Portret Heleny Mond, 1937 r.

Portret żony Bernarda Stanisława Monda (1887-1957 ) - generała brygady Wojska Polskiego, uczestnika walk o niepodległość Polski w wojnie polsko-ukraińskiej, polsko- -bolszewickiej i w 2 wojnie światowej (podczas kampanii wrześniowej dowodził 6 Dywizją Piechoty, bronił "korytarza pszczyńskiego" na który nacierała niemiecka 5 Dywizja Pancerna). Helena Mond z domu Witowska prowadziła niezwykle otwarty dom będący również schronieniem dla potrzebujących. Gościła również wielu artystów i malarzy. W 1943 roku została aresztowana i rozstrzelana wskutek donosu w rodzinnej willi Zofiówce w Zakliczynie nad Dunajcem.

Początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej W. Gersona w Warszawie, a w latach 1881-1889 studiował w SSP w Krakowie u I. Jabłońskiego, J. Matejki, F. Cynka i L. Löfflera. Naukę kontynuował w latach 1889-1892 w Monachium u A. Wagnera. W 1892 r. powrócił do kraju i osiadł w Swoszowicach pod Krakowem. Malował portrety, obrazy religijne i alegoryczne, ale najbardziej interesowała go tematyka etnograficzna. Postrzegał wieś jako źródło odnowy społeczeństwa zepsutego przez miasto i jego kulturę. Jako jeden z pierwszych jeździł do podkrakowskich Bronowic, gdzie malował barwne sceny z życia chłopów. Owocem tych plenerów była wystawa "chłopomani" w krakowskim TPSP, gdzie wraz z innymi artystami zaprezentował swoje prace inspirowane wsią. Przez całe swoje życie artysta pozostał wierny owej fascynacji ludowością. Z niezwykłym upodobaniem i humorem ukazywał wiejskie obyczaje i zabawy, umiejętnie podkreślając barwą i duktem pędzla żywiołowy charakter przedstawienia.