POTRET ŻOŁNIERZA, 1922

Wincenty Wodzinowski studia malarskie rozpoczął w latach 1880-1881 w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona; w latach 1881-1889 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. u Władysława Łuszczkiewicza, Leopolda Loefflera, Floriana Cynka i Jana Matejki; a w latach 1889-92 w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra Wagnera, tam też, za obraz Modele w przedsionku Akademii Monachijskiej otrzymał srebrny medal. W roku 1896 zamieszkał w Swoszowicach koło Krakowa i został profesorem malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet przy krakowskim Muzeum Techniczno-Przemysłowym. Zaprzyjaźniony z Ignacym Korwinem-Milewskim, znanym kolekcjonerem i mecenasem sztuki, w latach 1892-1907 pracował głównie na jego zamówienie. We wcześniejszym okresie malował portrety, później przede wszystkim typy ludowe i sceny rodzajowe z życia podkrakowskiej wsi.
Dość odmienne od charakterystycznych "typów ludowych" dzieło artysty utrzymane jest w również odmiennej kolorystyce. Zazwyczaj barwne, żywe malarstwo tu utrzymane jest w ciemnych tonacjach zieleni, umbry, ochry i indygo. Portretowany żołnierz, w mundurze bez odznaczeń, lekko przygarbiony wpatruje się przed siebie. Jednak jego nieobecny wzrok najwyraźniej ślizga się jedynie po przestrzeni wokół. Za młodym ciemnowłosym mężczyzną mgliście rysuje się widmo kobiety - być może jest to personifikacja myśli, wspomnienia, pamięci. Dotykając delikatnie opuszkami palców głowy młodzieńca twarz jej wyraża skupienie. Wokół niej przebija intensywna barwa ochry, co sugerować może przeżycia wojenne, które nawiedzają żołnierza. W dorobku Wincentego Wodzinowskiego pojawiają się prace o tematyce wojennej. Znanych jest około 100 rysunkowych portretów legionistów (w 2004 roku odbyła się retrospektywna wystawa wojennych rysunków artysty w Łodzi).