Zaduszki na cmentarzu, 1908 r.

Umieszczenie przez Wojtkiewicza w lewym dolnym rogu pracy, tuż obok sygnatury, informacji o miejscu jej wykonania: 'Kraków' jest rozwiązaniem symptomatycznym. Wojtkiewicz szczerze nienawidził bowiem Warszawy, w której przyszło mu spędzić młodość, a Kraków był dla niego uosobieniem wolności twórczej i najszczęśliwszego etapu jego życia. Już na samym początku pobytu w Galicji artysta pisał do matki: "w Warszawie człowiek czuł się zerem, zabitą słusznie jednostką; tutaj, mimo wrodzonej mi skromności, jako artysta dojrzewam i gdyby i gromy niebieskie zaprzeczały talentu, powiedziałbym: huczcie mi bodaj do zgonu, ja przy swoim zostanę". Nic więc dziwnego, że również w 1908, kiedy kończył się pobyt artysty w Paryżu, twardo pisał on, że o powrocie do Warszawy "mowy być nie może" i wybrał po raz kolejny Kraków. Zamieszkał sam. Wiadomo, że w 1908 roku regularnie odwiedzał go młody Witkacy i Roman Jaworski. Wojciech Weiss miał zwracać się do Wojtkiewicza, uświęconego już wówczas paryskimi sukcesami, "Wielmożny Panie". W tym czasie artysta kontynuował cykl "Cyrkowców", ale - ze względu na drastyczne pogorszenie stanu zdrowia - całkowicie porzucił malarstwo olejne. Z tego okresu pochodzą nieliczne akwarele i rysunki tuszem.
Prezentowana praca powstała ledwie kilka miesięcy przed przedwczesną śmiercią artysty i operuje stylistyką typową dla późnego okresu jego twórczości. Równocześnie trudno dla ikonograficznego aspektu "Zaduszek" znaleźć w oeuvre Wojtkiewicza wyraźne analogie: postać samotnego włóczęgi, zjawa w powłóczystej białej szacie czy poprzekrzywiane krzyże wiejskiego cmentarza rzadko pojawiają się na jego rysunkach, choć wiadomo, że w ostatnich miesiącach swojego życia Wojtkiewicz był niemal owładnięty obsesją śmierci. Kontekstów dla prezentowanego rysunku szukać można zarówno w młodopolskim, zainteresowanym symbolizmem Krakowie (zaginione "Zaduszki" Podkowińskiego), jak i w grafice francuskiej początku XX wieku, którą Wojtkiewicz miał okazję dobrze poznać w pierwszych miesiącach 1908 roku.


Był przedstawicielem polskiego modernizmu. Naukę rozpoczął prawdopodobnie w Klasie Rysunkowej w Warszawie. Studia kontynuował w krakowskiej uczelni m.in. u Leona Wyczółkowskiego, Teodora Axentowicza. Był współzałożycielem Grupy Pięciu, a od roku 1908 członkiem towarzystwa "Sztuka". Swoje prace wystawiał w Warszawie i Krakowie. W swoich obrazach łączył elementy tragizmu, liryki, groteski i patosu, nadając im sens filozoficzny. W jego twórczości można zauważyć wpływ symbolizmu, ekspresjonizmu, secesji i nadrealizmu. Stosował głównie technikę olejna i temperę. Oprócz malarstwa zajmował się też projektowaniem pocztówek oraz ilustracjami m.in. do pism satyrycznych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.