Malarka

Prezentowany obraz Bakałowicza wykorzystuje charakterystyczny dla artysty zespół motywów. Koronki, atłasowe suknie, ciężkie meble i kotara zdobiona bogatymi deseniami odsyłają widza w historyczną rzeczywistość XVII stulecia. W swoim paryskim okresie artysta chętnie przedstawiał rodzajowe sceny osadzone w epoce nowożytnej. Prezentowany obraz jest jednak na tle innych prac z tego czasu szczególnie interesujący. Prezentuje bowiem malarskie atelier i wydaje się rodzajem artystycznej deklaracji autora. Na kompozycji widzimy dwie kobiety: artystkę i jej modelkę. Scena nie rości sobie prawa do rekonstruowania realiów malarskiej pracowni z XVII wieku. Bakałowicz musiał znać liczne francuskie, włoskie i holenderskie obrazy ukazujące przeładowane obrazami i gipsowymi modelami pracownie artystów. Wizja, z którą mamy do czynienia, jest wolna od typowego dla nich chaosu; obraz ma charakter alegoryczny. Bakałowicz zbliża się w nim do formuły myślenia o sztuce typowej dla francuskich akademików. Prezentowany obraz warto porównać przede wszystkim ze słynną kompozycją Eduarda Charlemonta "Artysta w pracowni" ukazującą holenderskiego malarza w jego sterylnie czystym atelier. Formalnie prezentowana praca czerpie również z twórczości innego Francuza: Ernesta Meissoniera. W kompozycji Bakałowicza uwagę przykuwa obraz znajdujący się na sztaludze. Płótno jest bowiem - rzecz nietypowa w malarskim atelier - w ramie. Wydaje się, że nie jest to błąd malarza, ale zamierzone zobrazowanie płótna. Złota, bogato dekorowana rama stanowi bowiem oprawę postaci artystki. "Obrazem" godnym oprawy jest nie tylko samo rozpoczęte płótno, ale również subtelna uroda pięknej pozującej.

Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1849-54. W 1863 roku wyjechał do Francji i na stałe zamieszkał w Paryżu. Wystawiał na paryskich Salonach, uzyskując kilkakrotnie odznaczenia i nagrody oraz w Brukseli, Berlinie, Wiedniu, Londynie i Nowym Jorku, a także wielokrotnie w kraju - w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Początkowo malował widoki miejskie, pejzaże, sceny rodzajowe i obrazy z historii Polski. W Paryżu uznanie i popularność przyniosły mu przede wszystkim sceny z historii Francji, a także kameralne, salonowe kompozycje z pięknymi kobietami w bogatych, zabytkowych wnętrzach.