Rzucona rękawica

BAKAŁOWICZ Władysław
Był ojcem Stefana Bakałowicza także malarza. Naukę rozpoczął w latach 1849-1854 w SSP w Warszawie. W roku 1863 wyjechał do Paryża i osiadł tam na stałe. Źywo uczestniczył w życiu wystawienniczym, głównie w Salonach. Fascynował go koloryt epoki Henryka III Walezego. Malował portrety, ale jego specjalnością były kostiumowe sceny historyczne. Z wielką starannością i dokładnością oddawał stroje i wystrój wnętrz bohaterów swoich obrazów. W latach 1865-1883 wystawiał swoje prace w Salonach paryskich. Jego obrazy można oglądać w TPSP w Krakowie oraz w TZSP w Warszawie. Swą sztukę prezentował także w Brukseli, Berlinie, Wiedniu, Londynie i Nowym Jorku. Utrzymywał ścisłe kontakty z wystawienniczymi instytucjami w kraju, w Warszawie, Krakowie i Lwowie. We wczesnej fazie swej twórczości uprawiał malarstwo portretowe, rodzajowe i historyczne ("Zygmunt August i Barbara Radziwiłłówna", "Książe Karol Radziwiłł przyjmujący konfederatów barskich"), a także pejzażowe. W Paryżu jego sztuka cieszyła się uznaniem krytyki i powodzeniem wśród publiczności. Zdobył reputację dobrego portrecisty. Przede wszystkim jednak obrazował epizody z dziejów Francji, przedstawiał w teatralizowanej konwencji sceny z czasów Henryka III i Ludwika XII. Wiele nagród i wyróżnień otrzymał za obrazy "Uczta z czasów odrodzenia" (Muzeum Narodowe w Krakowie) i "Lord Buckingham na dworze Ludwika XIII". Przedstawiane przez Bakałowicza dworskie i salonowe sceny były reprezentatywne dla rodzajowego nurtu malarstwa historycznego. Mając znakomicie opanowany warsztat akademicki sugestywnie i z upodobaniem odtwarzał faktury szlachetnych materii barokowych i rokokowych kostiumów, w jakie przywdziewał aktorów umiejętnie upozowanych w bogato wyposażonych wnętrzach.