Chleb Polski, 1986 r.

"Używam materiałów, które znaczą, podszeptują. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Łatwiej o aforyzm, niż zgłębienie dna prawdy.
Nie odcinam kuponów od poetyki przedmiotów, lecz prowadzę studium materii, która ma ogromną energię emocjonalną. Aby się o tym przekonać wystarczy wykonać jakąś prostą formę z różnych materiałów, a okaże się, że każdy z nich ma odrębny, indywidualny wyraz.
To, że używam do moich rzeźb mydła czy chleba nie jest demonstracją zuchwałości, lecz fachowo uzasadnioną potrzebą." [Władysław Hasior, Myśli o sztuce, wyb. i oprac. Zdzisława Zegadłówna, Nowy Sącz 1986, s. 9]

Prezentowana aktualnie wystawa w krakowskim MOCAK-u nosi kontrowersyjny tytuł "Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?". Artysta porównywany jest z Robertem Rauschenbergiem, prekursorem asamblażu i pop-artu. Dzieła obu twórców wykorzystują elementy znalezione, "śmieci symboliczne", których znaczenie jest zależne od różnych uwarunkowań historyczno-społecznych. Obaj korzystali z symboli, powszechnych w obrębie ich kultury. U Hasiora odnosiły się głównie do kwestii historycznych i patriotycznych, u Rauschenberga podążały w kierunku codzienności. Pomimo tego, że technika pracy obu artystów była podobna, a apogeum ich działań przypada na lata 60. i 70., Hasiorowi nie udało się poznać twórczości Rauschenberga.