Łysy, 1960 r.

WYSTAWIANY:
- Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, Kraków 2014

LITERATURA:
- Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, [red.] Józef Chrobak, Kraków 2014, s. 107 (il.)

"Dla Hasiora tym źródłem są rzeczy codziennego użytku, kiczowate dewocjonalia i przedmioty zużyte lub zniszczone. Ten zestaw znaczeniowy otwiera przed nim spore możliwości, ponieważ obejmuje najważniejsze tematy gnębiące wszystkich outsiderów: banalność codzienności, autorytarność religii i nieodwracalność przemijania".
MARIA ANNA POTOCKA

Artysta pomimo udekorowania asamblażu bujną czupryną czarnych włosów przewrotnie nazwał go "Łysy". Oczy zastąpił pokrętłami, a tułów zgrabną drabinką o licznych szczebelkach. Jednak Hasior nie pozostawił "Łysego" jedynie z oryginalną fryzurą - dodatkową ozdobę stanowią piękne klipsy, które przyczepione zostały do szczebelków drabinki przypominającej kręgosłup enigmatycznej postaci. Poprzez włosy oraz doczepione klipsy z pracy bije delikatność.
Jak opisuje ulotność prac Hasiora Danuta Józefik w katalogu wystawy, na której został zaprezentowany "Łysy" w 2014 roku: "Omawiając dzieła Hasiora, posługiwać się można takimi określeniami jak: kolaż, asamblaż, konstrukcje magiczne i fantastyczne, maszyny-zabawki, zjawiska czasoprzestrzenne, świetlne, cieplne, żaro-parowe itp., a równocześnie mówić należy o emocjonalności, kreacyjności i psychologizmie jego dzieł. U Hasiora widać w wysokim stopniu zrozumienie dla idei przenikania się wszystkiego: związków, wpływów, zmienności zjawisk, przemijania jednego, by mogło przerodzić się w drugie. W miejsce kontemplacyjnego bezruchu Hasior do swych dzieł chętnie wprowadza symultaniczność, zmienność, współdziałanie różnych elementów, ruch. Artysta dużo tworzy, jednakże przy całej swej znakomitej liczebności dzieła jego nie wydają się odznaczać trwałością. Są kruche i wrażliwe, skazane na ograniczoną w pewnym sensie egzystencję. Czy i w tym kryje się wyraz naszych czasów pospiesznych i żądnych zmian?" (Danuta Józefik, Niepokojący świat Władysława Hasiora, [w:] Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, katalog towarzyszący wystawie, MOCAK Kraków, [red.] Józef Chrobak, Kraków 2014, s. 58).

Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W latach 1957-68 pracował jako nauczyciel w Szkole Kenara w Zakopanem. W latach 1970-71 pracował jako scenograf w Teatrze Polskim we Wrocławiu i pedagog tamtejszej PWSSP. Znany przede wszystkim jako twórca monumentalnych rzeźb i łączonych wraz z ich realizacją akcji efemerycznych - Słoneczny rydwan, Płomienne ptaki, Ogniste ptaki, Płonące sztandary. Równolegle ze "Sztandarami" i realizacjami monumentalnymi tworzył kameralne rzeźby. W latach 80. i 90. tworzył "Portrety" w technice assemblage'u i collage'u. Asamblaże tworzył od 1957 roku. Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku, Biennale w Wenecji w 1970 roku i wielu innych prestiżowych międzynarodowych wystawach.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.