Ucieczka, 1961 r.

"Dla mnie podstawowymi i najżywotniejszymi siłami, które rodzą sztukę, są: intuicja, wyobraźnia i fantazja. Gdy dozna się chwili boskiej wolności od przyciągania ziemskiej logiki, znaczy to, że się dysponuje najbardziej twórczą energią, która łamie kanony, wyrywa z przeciętności i trywialności naszych przyzwyczajeń".
WŁADYSŁAW HASIOR

Hasior uczęszczał i kształcił swój warsztat w Liceum Kenara w Zakopanem, a następnie w latach 1952-58 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Mariana Wnuka, po czym wyjechał do Niemiec, Belgii i Paryża, gdzie wpływ miał na niego Ossip Zadkine, u którego pracował jako stypendysta. W l 1957 powrócił do Zakopanego i swej macierzystej uczelni, został wykładowcą (do 1968 roku) w Liceum Technik Plastycznych. Pod koniec lat 60. związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, dla którego wykonywał scenografie. W 1961 roku został członkiem międzynarodowej grupy artystów i pisarzy Phases skupionej wokół pisma o tej samej nazwie. W 1984 roku powstała Galeria Autorska Władysława Hasiora w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem. W Polsce nazywany był prekursorem pop-artu i sztuki asamblażu, uczniem Warhola i Rauschenberga. Z potrzeby uzyskania jak najwłaściwszej ekspresji w swoich pracach Hasior zaczął wykorzystywać stare, znalezione, kalekie przedmioty, budował człekokształtne wizerunki z drutu, mydła, potłuczonych lusterek, zardzewiałych rur, antropomorfizując rzeczy i tworząc z nich przejmujące metafory ludzkiej egzystencji. Zasłynął jako artysta totalny, działający na pograniczu gatunków sztuki: malarstwa, rzeźby, architektury, rzemiosła artystycznego. Już na przestrzeni lat 60. i 70. stał się artystą "kultowym". Jego twórczość szokowała i zachwycała, wzbudzała skrajne emocje i oceny, swoją kontrowersyjną postawą zmuszał do stawiania pytań o istotę sztuki.

"Używam materiałów, które coś znaczą. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Działalność artystyczną uważam za prowokację: intelektualną, twórczą".
WŁADYSŁAW HASIOR

Fantazja w rozumieniu Władysława Hasiora to uskrzydlona mądrość. W swoich pracach stara się opowiadać o człowieku w sposób magiczny, ale za pomocą zwykłych przedmiotów. W połowie lat 60. z formuł par excellence rzeźbiarskich Hasior przeszedł na płaszczyznę symbiozy z malarstwem. "Ucieczka" umieszczona na drewnianym panelu, zbita z desek, z której szczelin wychodzą fragmenty tkanin stanowią tło dla kompozycji. Posługując się słownikiem symboli wizualnych Hasiora, prezentowaną pracę możemy odczytać jako swoistą opowieść o ludzkim cierpieniu i próbie ucieczki od niego. Chrystus - niewielkie, srebrne reliefy metalowe, tłoczone seryjnie razem z "INR", nie symbolizuje Chrystusa, tylko istotę ziemską, uwikłaną w mękę istnienia na granicy śmierci. Użyte w pracy elementy metalowe stanowią zagmatwanie, uwikłanie. Gwoździe symbolizują narzędzia do zadawania bólu lub śmierci, a zestawienie ich w kilkanaście ze sobą zapowiada coś mrocznego. Umieszczone w górnej partii dzieła szkło, tafla o nieregularnych brzegach symbolizuje materię duchową. Na dole natomiast artysta umieścił grabie jako agresywne zabezpieczanie, zaporę, a może traktować je jako drabinę? drogę ucieczki? Z prawej drewniane koło obrazuje toczący się los człowieczy, mechanizm, nad którym nie panujemy i który czasami staje się naszym oprawcą. Do pracy artysta za pomocą drutu dodał formę rzeźbiarską wykonaną w glinie o organicznych kształtach, przypominającą nieokreślone kończyny. Wyrażają pamięć o tragicznych zdarzeniach. Element rzeźbiarski oraz otwór ziejący z panelu potęgują dramatyzm kompozycji. Sztuka Hasiora przesycona jest symboliką i kpiną, kpiną ze świata mieszczańskiej dewocji. Fascynacja przedmiotem zwykłym, brudnym, zniszczonym, przedmiotem gotowym zdaje się wychodzić od readymades Marcela Duchampa, ale Hasior idzie dalej, teatralizując swe prace, budując nową formę.
Praca pokazywana była na licznych wystawach w latach 60. Indywidualna wystawa Hasiora w Zachęcie przyciągnęła tłumy publiczności. Relację z wystawy opisał w "Przeglądzie Artystycznym" Jacek Kaczmarski: "Na wernisażu Władysława Hasiora w zachęcie było tłoczno i ciemno, jedynie przed eksponatami płonęły świece i zaimprowizowane lampki. Artysta zaś celebrował spektakl swej sztuki, wprowadzając zebranych gości w misterium ni to Zaduszek, ni to wtajemniczenia. (...) Sztuka Hasiora nie jest zjawiskiem wtórnym, jego zapożyczenia dotyczą zupełnie drugorzędnych spraw. Listopadowa wystawa prac Hasiora pokazuje dorobek artysty w sposób możliwe pełny (...). Głównym jej atutem ciągle jeszcze jest nowość. To ona robi atmosferę wokół Hasiora (...)".

"Hasior to krewny późnośredniowiecznych plastyków-poetów, ewokujących piękny i potworny świat, łączący rzeczywistość z metaforą i zaświatem, mający oczarować człowieka znękanego rzeczywistością i tęskniącego za jej przekroczeniem - epoka Hieronima Boscha, Bruegla, czarownic czy hiszpańskich lubowników męczeństw".
Marek Rostworowski

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.