Akt stojącej kobiety - studium, ok. 1890

POCHWALSKI Władysław Jan
Władysław Jan Pochwalski należał do wielopokoleniowego rodu malarzy krakowskich, o dużych tradycjach artystycznych. Malarz i konserwator był prawnukiem malarza Marcina, synem malarza Józefa Kaspra, a bratem malarza Kazimierza Teofila. Był żonaty z Jadwigą z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona. Siostra Jadwigi - Zofia - była żoną malarza Stanisława Kamockiego.
Po ukończeniu szkoły realnej W latach 1877-1885 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza, Feliksa Szynalewskiego i Jana Matejki. Studia uzupełniające odbył w Monachium u Alexandra Wagnera i Ottona Seitza (1890-1893). Po studiach osiedlił się na stałe w rodzinnym Krakowie. Pracował jako profesor rysunku i malarstwa na Kursach Dopełniających Szkoły Żeńskiej. Tam zetknął się z historykiem sztuki Jerzym Mycielskim i swym nauczycielem z Akademii, malarzem i historykiem sztuki Władysławem Łuszczkiewiczem. Spotkanie to rozbudziło w nim zainteresowania historyczne.
Przejął i rozwinął ojcowską pracownię konserwacji i restauracji dzieł sztuki, którą prowadził wraz ze swymi synami Stanisławem i Kasprem. Od 1907 r. pracował w Muzeum Narodowym w Krakowie jako kierownik zakładu konserwacji. Restaurował zabytki krakowskie - pracował przy odnawianiu polichromii kaplicy biskupa Zadzika w katerze na Wawelu, sklepieniu kościoła św. Andrzeja, konserwował obrazy w wielu klasztorach i kościołach, obiekty pochodzące ze zbiorów prywatnych (m.in. Radziwiłłów w Nieświeżu i Ołyce) oraz obrazy ze zbioru Muzeum Narodowego, między innymi Piotra Michałowskiego.
Twórczością własną zajmował się przede wszystkim w czasie studiów i we wczesnym okresie aktywności zawodowej. Były to pejzaże i portrety, rzadziej sceny rodzajowe. Wystawiał je sporadycznie w krakowskim i lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych Ostatni raz zaprezentował swoje prace w 1905 r.
Podczas studiów w Monachium za swoje prace został nagrodzony dyplomem pochwalnym i brązowym oraz srebrnym medalem. Z czasem jednak poświęcił się całkowicie konserwowaniu i restaurowaniu dzieł sztuki.
Był jednym z pierwszych członków powstałego w 1897 r. Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, a według niepotwierdzonych informacji miał być też członkiem założycielem ZZPAP.