Góralka, po 1904 r.

Twórczość Władysława Jarockiego z pierwszych lat XX wieku znakomicie odpowiada poszukiwaniom wielu modernistów, którzy uprawiali artystyczny "eskapizm": celem odnowy swej sztuki uciekali na wieś, wyjeżdżali do ludów bytujących w spartańskich warunkach, czasem wyprawiali się do egzotycznych pozaeuropejskich krain, aby doświadczyć prymitywnego życia. Od 1904 fascynacją Jarockiego stał się teren Karpat Wschodnich: "Namyślałem się jeszcze, gdy dostałem wiadomość od Pautscha, że nad Prutem w Tatarowie ma zapewniony tani, niekrępujący pobyt u leśniczego Wintera i że radzi mi też przyjechać, i we wspaniałej, mającej niekiedy charakter pierwotny przyrodzie, w zupełnej swobodzie, malować niesłychanie barwny tamtejszy lud huculski (Władysław Jarocki, rękopis Moje drogi malarskie i inne wspomnienia, ok. 1960, [cyt. za:] Zofia Weiss, Władysław Jarocki, Kraków-Zakopane 2015, s. 72). Właśnie w Tatarowie na Ukrainie na dłuższy czas osiedli Jarocki, Fryderyk Pautsch i Kazimierz Sichulski. Stworzyli tam małą kolonię artystyczną. Ich kompozycje z tego czasu to studia karpackiej natury oraz strojów i obyczajów huculskich. Prezentowany obraz należy do serii portretów, regularnie tworzonych przez Jarockiego po 1904. Malarz operuje w "Góralce" oryginalną paletą barwną: kontrastuje ascetyczną białobłękitną partię górskiego pejzażu z barwnym strojem Hucułki. Upraszcza układ kompozycyjny - gdy aranżuje kwadratową płaszczyznę płótna, posługuje się wertykalnymi i horyzontalnymi liniami, a w centrum sytuuje pionową figurę Hucułki. Obraz wykazuje duże podobieństwo do innych portretów dziewczyn pędzla Jarockiego ("Hucułka Olena", ok. 1908, Muzeum Narodowe Poznań; "Hucułka", ok. 1907, fotografia obrazu, Archiwum fundacji Muzeum Wojciecha Weissa) oraz litografii z "huculskiej" teki Jarockiego i Sichulskiego, która ukazała się we Lwowie w 1912.

Studiował na Politechnice Lwowskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. W 1902 roku rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego, a w 1906 uzupełnił edukację w Académie Julian w Paryżu. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka' oraz Wiedeńskiej Secesji. Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Prowadził ożywioną działalność artystyczną i pedagogiczną. W 1921 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym krakowskiej Akademii, a w latach 1925-28 był dziekanem Wydziału Malarstwa i Rzeźby. Od 1937 był profesorem zwyczajnym malarstwa. Wystawiał na licznych wystawach w kraju i za granicą. W bogatej twórczości Jarockiego niezwykle istotną rolę odgrywa wątek ludowy. Artysta chętnie malował postaci hucułów i górali podhalańskich w charakterystycznie zdobionych strojach oraz przedstawiał ich tradycyjne obrzędy. Znaczna część jego dorobku artystycznego znajduje się obecnie w wielu muzeach oraz w słynnej Harendzie, zakopiańskiej willi zbudowanej przez młodopolskiego poetę Jana Kasprowicza, teścia malarza.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.