Helenka z Poronina, 1913

Wystawiany: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, marzec 1914, Wystawa monograficzna zatytułowana "Wystawa lwowskiego artysty Władysława Jarockiego"

Reprodukowany i wzmiankowany:
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Twórczość artysty na tle rozwoju sztuki polskiej, "Zdrój", R.1, 1917, grudzień, z.5., s. 154-156.
Władysław Kozicki, Władysław Jarocki. Z 32 reprodukcjami, Warszawa 1928.
Grzegorz Niewiadomski, Stąd cały świat widać lepiej...Poronina historia malownicza 1836-?, Pelplin-Poronin-Gdańsk 2001, ss.50,54,110 i il. Nr 40
Tadeusz Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, T. III, Wrocław-Kraków,1964, s.62.

Władysław Jarocki jest reprezentantem nurtu folklorystycznego w malarstwie Młodej Polski. W poszukiwaniu motywów i tematów do swych obrazów udawał się najpierw na Huculszczyznę, a pó¼niej, od roku 1911, na Podhale. Z upodobaniem przenosił na płótno odświętne i codzienne sceny z życia ludzi gór, malował ich wizerunki, nadając im archetypicznego wymiaru. Helenka z Poronina to niewątpliwie najpiękniejszy obraz artysty, jaki ukazał się ostatnio na polskim rynku aukcyjnym. Widz najpierw zostaje odurzony powierzchownością pięknej góralki – świeżością jej urody, barwnością stroju, po czym przenosi uwagę na jej zamyślony wyraz twarzy. Dziewczyna okazuje się tajemnicza i nieodgadniona, tak jak tajemnicze i niedostępne jest pasmo gór majaczące w jej tle. Z prawej strony, tuż za plecami góralki, wyrasta znana kapliczka na Bachledach, stojąca przy drodze z Poronina do Zakopanego. Modelką Jarockiego była prawdopodobnie Helena Marduła-Gał. Artysta uwiecznił ją kilkakrotnie m.in. na obrazie znajdującym się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie ( Dziewczyna góralska/Helenka na tle okna, 1913)