ZAGŁOBA UKRAIŃSKI, 1910

Władysław Jarocki, architekt, malarz, grafik i pedagog. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej oraz malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1902-1906 pod kierunkiem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w paryskiej Académie Julian. Zarówno jako architekt, jak i jako malarz prowadził aktywną działalność artystyczną. Należał m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka i wiedeńskiego stowarzyszenia Secesja. W latach 1921-37 był profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Przyczynił się do założenia wydawanego w Krakowie czasopisma "Sztuki Piękne"; w 1924 roku został też jego naczelnym dyrektorem. Malował pejzaże, portrety i sceny rodzajowe, często z życia Hucułów.
Prezentowane dzieło stanowi litograficzną wersję obrazu artysty zatytułowanego Zagłoba ukraiński z 1905 roku (olej, 83,7 x 80,8 cm). Z katalogu zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, gdzie znajduje się ten obraz dowiadujemy się, że "Ten sam temat opracował Jarocki w technice akwaforty oraz w litografii z 1910 roku." Większość litografii Władysława Jarockiego to wierne odtworzenie wcześniejszych obrazów olejnych artysty. Dzieło artysty świadczy o doskonałej umiejętności dosadnej charakterystyki typów ludzkich. Jowialna twarz starego szlachcica scharakteryzowana została z ogromnym wyczuciem charakteru modela. Patrząc na to dzieło z tej perspektywy niezwykle trafne wydają się być słowa Mariana Dinstla z 1913 roku, który przyrównując go do obrazów Fransa Halsa tak pisał o tym obrazie: "Portret szlachcica to nie studium portretowe, lecz typ i synteza charakterystyki rasy".