Zimowe słońce

Studia artystyczne odbył w l. 1902-1906 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w l. 1906-1907 w Académie Julian w Paryżu. W 1911 otrzymał stypendium rządu austriackiego do Włoch. Odbył podróże na Krym i Kaukaz. Od 1904 malarskich motywów dostarczały mu częste pobyty na Huculszczyźnie, Podolu, Wołyniu i Ukrainie. Od 1911 odwiedzał stale Chochołów, Witów i Poronin na Podhalu. W okresie 1920-21 prowadził kursy rysunku na Politechnice i w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego we Lwowie. W 1921 objął stanowisko profesora w krakowskiej akademii. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", wiedeńskiej Secesji oraz Société Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. Należał do grona animatorów i organizatorów prezentacji polskiej sztuki za granicą, m.in. wystaw Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych. Prezentowana praca wpisuje się w młodopolski nurt chłopomanii, którego jednym z twórców był Sichulski i który w sztuce swej kontynuował aż do późnych dzieł. Jak wielu krakowskich malarzy urzekła go autentyczność góralskiej kultury, jej barwność, kultywowanie obyczaju. Natomiast w swych obrazach tematykę góralską łączył z formułą postimpresjonizmu. W prezentowanym płótnie ujawnia się to głównie w sposobie malowania plamami błękitu śnieżnych płaszczyzn. Podobne ujęcia tematu znajdujemy w obrazach: Władysław Jarocki, Zimowe słońce w Karpatach, w: Dmitrij Szelest, Lwowska Galeria Obrazów. Malarstwo Polskie, Warszawa. 1990,il. 167, oraz Władyław Jarocki , "Dziewczęta z Poronina", 1932, w: Władysław Jarocki ( 1878 – 1965). Moje drogi malarskie, Sandomierz – Zamek, 1989, kat. 79. Pozwalają one datować prezentowany obraz na lata 30.