GDAŃSK ODBUDOWANY, WIDOK NA DŁUGI TARG Z RATUSZEM GŁÓWNEGO MIASTA, 1955

Malarz, grafik pedagog; w latach 1912-1918 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Józefa Mehoffera. W 1925 był w Paryżu, skąd podróżował na południe Francji, gdzie namalował wiele studiów pejzażowych i widoków architektonicznych. W latach międzywojennych wykładał rysunek na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, a po II wojnie światowej na Politechnice w Gdańsku oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Sopocie. Był członkiem kilku ugrupowań artystycznych, wystawiając m.in. z Cechem Artystów Plastyków "Jednoróg" i grupą "Nowa Generacja". Ponadto uczestniczył w licznych wystawach za granicą, m.in. w międzynarodowej wystawie w "Sztuka i technika" w Paryżu (1937), w światowej wystawie w Nowym Jorku (1939); wystawiał też w Brukseli (1926, 1929), Sztokholmie (1927), Amsterdamie (1929), Filadelfii (1933), Hamburgu (1935), Monachium i Tokio (1939), Berlinie 1947, Wiedniu (1949). W kraju miał kilka wystaw indywidualnych. Był autorem książek i malarstwie. Malował pejzaże, martwe natury, portrety i kompozycje figuralne. W jego wczesnych pracach widać fascynację sztuką Wyspiańskiego, później artysta zainteresował się doświadczeniami kubizmu, a z czasem i postimpresjonizmu. Twórczość lat pięćdziesiątych wiąże się z nurtem abstrakcji aluzyjnej. Obok malarstwa artysta zajmował się także grafiką.