Pejzaż magiczny. Nokturn

Studia artystyczne odbył w l. 1912-18 w krakowskiej ASP pod kierunkiem T. Axentowicza i J. Mehoffera. W 1925 r. odbył podróż do Paryża; zwiedzał też południe Francji, gdzie malował studia pejzażowe i widoki architektoniczne. W okresie międzywojennym pełnił funkcję zastępcy profesora w katedrze rysunku na Politechnice Lwowskiej. W 1945 r. objął katedrę rysunku, malarstwa i rzeźby na Politechnice Gdańskiej. Wykładał również w PWSSP w Sopocie. Był członkiem ugrupowań Świt, Plastyka, Awangarda i Nowa Generacja oraz Związku Polskich Artystów Grafików. Od 1916 r. brał udział w ogólnopolskich wystawach plastyki. Prezentował swą twórczość także za granicą, m.in. w Brukseli, Sztokholmie, Helsinkach, Amsterdamie, Filadelfii, Nowym Jorku i Tokio. Uczestniczył w międzynarodowych wystawach: "Sztuka i technika" (Paryż, 1937) i Wystawa Światowa (Nowy Jork, 1939). Spuścizna artystyczna Lama obejmuje pejzaże, kompozycje figuralne i portrety. We wczesnej fazie twórczości artysty czytelne jest oddziaływanie sztuki Wyspiańskiego. Doskonale opanowany warsztat rysunkowy Lam podporządkował w latach 1920. kubistycznemu traktowaniu formy i struktury obrazu. Jego prace z tego okresu cechowała zwartość kompozycyjna i dekoracyjne zrytmizowanie. W latach 1930. zainteresowanie artysty pobudziły doświadczenia postimpresjonizmu. W rozległych, monumentalnych pejzażach zasadniczym środkiem ekspresji stał się kolor i gęsta materia malarska. Tony liryczne zaczęły zanikać na rzecz zintensyfikowanego dramatyzmu. W oferowanym obrazie, w którym poszczególne plany piętrzą się addytywnie aż do górskich szczytów, przejawiają się jeszcze reminiscencje postkubistycznej geometryzacji i rytmizacji kompozycyjnej. Mroczna gama barwna i luministyczne efekty ewokują natomiast aurę tajemniczości, sprawiają iż widok podgórskiego miasteczka przeobraża się w "pejzaż magiczny". Charakterystyczna dla tej fazy twórczości Lama jest też gęsta, impastowa faktura.